Το φαινόμενο
του σχολικού εκφοβισμού μελετήθηκε για πρώτη φορά το 1978 στη Νορβηγία
και 9 χρόνια μετά, το 1987, σε πολλά επιστημονικά περιοδικά εμφανίζεται ο
σχετικός όρος “bullying”.
Ενώ σαν φαινόμενο επισημαίνεται και καταγράφεται τη δεκαετία του 1970, δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ότι εμφανίζεται και τότε. Εξάλλου αποτελεί μια ακόμη έκφραση της βίαιης συμπεριφοράς η οποία υπάρχει με τη γέννηση του ανθρώπου.
Στο φαινόμενο του bullying εμπλέκονται πολλά μέρη
Ενώ σαν φαινόμενο επισημαίνεται και καταγράφεται τη δεκαετία του 1970, δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ότι εμφανίζεται και τότε. Εξάλλου αποτελεί μια ακόμη έκφραση της βίαιης συμπεριφοράς η οποία υπάρχει με τη γέννηση του ανθρώπου.
Στο φαινόμενο του bullying εμπλέκονται πολλά μέρη
- Το παιδί που δέχεται βία
- Το παιδί ή ομάδα παιδιών που ασκεί βία
- Τα παιδιά θεατές
- Οι εκπαιδευτικοί
- Οι γονείς
Στην
ουσία αναφέρεται στην βία μεταξύ παιδιών. Στην ιστορία του Όλιβερ
Τουίστ - που διαδραματίζεται τον 19ο αιώνα - υπάρχουν πολλά στοιχεία
βίας μεταξύ παιδιών τα οποία επιβιώνουν μέχρι σήμερα. Τα μυθιστορήματα
για το Αγγλοσαξωνικό εκπαιδευτικό σύστημα όπου ο εκφοβισμός των
μεγαλύτερων είναι αποδεκτό καθεστώς
Σύμφωνα με τον Olweus σχολική βία και σχολικός εκφοβισμός παρατηρείται όταν ένα παιδί «εκτίθεται, κατ’ επανάληψη και σε διάρκεια χρόνου, σε αρνητικές πράξεις από ένα ή περισσότερα άτομα.»
Σύμφωνα με τον Olweus σχολική βία και σχολικός εκφοβισμός παρατηρείται όταν ένα παιδί «εκτίθεται, κατ’ επανάληψη και σε διάρκεια χρόνου, σε αρνητικές πράξεις από ένα ή περισσότερα άτομα.»
Ο
όρος «αρνητική πράξη» αναφέρεται στην πράξη εκείνη με την οποία «ένα
άτομο προκαλεί εσκεμμένη βλάβη ή συναισθηματική δυσκολία σε άλλο άτομο,
μέσω σωματικής επαφής, λεκτικώς ή με άλλους τρόπους.»
Μια
σημαντική παράμετρος που τίθεται είναι η έννοια της επανάληψης. Το
φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός. Δεν
είναι ένας απλός τυχαίος καβγάς μεταξύ δυο παιδιών στη σχολική αυλή.
Επίσης περιλαμβάνει ανισορροπία δύναμης ή εξουσίας μεταξύ του παιδιού
που εκφοβίζει και του παιδιού που εκφοβίζεται
Το
αποτέλεσμα αυτής της πράξης είναι η δεύτερη σημαντική παράμετρος. Οι
πράξεις σχολικού εκφοβισμού έχουν αποτέλεσμα ή θα μπορούσαν να έχουν ως
αποτέλεσμα σωματική βλάβη ή συναισθηματικές δυσκολίες (δυσκολίες
συμπεριφοράς) πάνω στο παιδί.
Η
τελευταία παράμετρος έχει να κάνει με τις μορφές του σχολικού
εκφοβισμού ο οποίος μπορεί να είναι σωματικός, λεκτικός ή με οποιαδήποτε
άλλη μορφή.
Γενικά το Bullying μπορεί να περιλαμβάνει
- Άσκηση φυσικής βίας, χτυπήματα, τσιμπήματα, δαγκωνιές, σπρωξίματα,
- Εσκεμμένο ή συχνό αποκλεισμό μαθητών από κοινωνικές δραστηριότητες, κοινωνική απομόνωση ή αποκλεισμό
- Σεξουαλική παρενόχληση
- Χρησιμοποίηση υβριστικών ή περιπαικτικών εκφράσεων, πειράγματα, παρατσούκλια, κοροϊδία
- Απειλές και εκβιασμό
- Υβριστικές ή περιπαικτικές εκφράσεις για τη φυλή, την εθνικότητα, τη θρησκεία, την ταυτότητα αναπηρίας, τη σεξουαλική ταυτότητα του θύματος
- Κλοπές ή και Ζημιές στα προσωπικά αντικείμενα του θύματος
- Επιδιωκόμενη απομάκρυνση των φίλων
- Διάδοση κακοηθών και ψευδών φημών
- Ηλεκτρονικό bullying cyber bullying (Το cyberbullying περιγράφεται ως "η επαναλαμβανόμενη και εκ προθέσεων βλάβη που προκαλείται διαμέσου της χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών, κινητών τηλεφώνων και άλλων ηλεκτρονικών συσκευών" Το Cyberbulling εμφανίζεται συχνότερα σε ιστότοπους όπου συγκεντρώνεται μεγάλος αριθμός εφήβων)
Bullying ή πείραγμα.
O Olweus τονίζει τη διαφορά του bullying
με το «πείραγμα» στα πλαίσια του παιχνιδιού. Το «πείραγμα» αυτό συνήθως
συμβαίνει μεταξύ φίλων και δεν περιλαμβάνει την πρόκληση σωματικού
πόνου των άλλων. Αντίθετα το bullying εμπλέκει άτομα που δεν έχουν
φιλικές σχέσεις.
Η χαρακτηριστική ανισορροπία δύναμης διατυπώνει ο olweus στον ορισμό του μπορεί να αναφέρεται στα ατομικά ή κοινωνικά χαρακτηριστικά του δράστη και του θύματος.
Το «πείραγμα» μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε εκφοβισμό αν συμβαίνει για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και το σημαντικότερο όταν το παιδί αισθανθεί ότι οι πράξεις των άλλων δεν διέπονται από αστείο και δεν γίνονται μέσα στα όρια του παιχνιδιού
Η χαρακτηριστική ανισορροπία δύναμης διατυπώνει ο olweus στον ορισμό του μπορεί να αναφέρεται στα ατομικά ή κοινωνικά χαρακτηριστικά του δράστη και του θύματος.
Το «πείραγμα» μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε εκφοβισμό αν συμβαίνει για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και το σημαντικότερο όταν το παιδί αισθανθεί ότι οι πράξεις των άλλων δεν διέπονται από αστείο και δεν γίνονται μέσα στα όρια του παιχνιδιού
ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΒΡΙΣΚΩΜΑΣΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΜΑΣΤΙΧΑ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΗ ΕΝΤΟΝΑ ΤΟΝ ΜΕΛΟΝΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΑΣ ΙΣΤΟ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΘΕΣΕΩΝ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΥΣΙΔΑ.ΕΥΘΗΝΗ ΣΙΓΟΥΡΑ ΦΕΡΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΠΑΡΑΓΩΝΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΟΥ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΕΙΝΗ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΛΗ ΤΑ ΜΕΛΟΙ ΤΗΣ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΖΗ ΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΧΡΟΝΟ ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΥΤΑ.ΙΣΩΣ ΒΑΙΒΑΙΑ ΤΑ ΣΥΣΩΡΕΥΜΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ.ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΟΜΩΣ Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΜΕΓΑΛΩΝΗ ΑΔΥΣΩΠΙΤΑ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΤΑΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΝΤΙΛΗΠΤΗ ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ.ΕΝ ΟΛΙΓΗΣ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΑΠΟ ΘΕΣΗ ΓΟΝΕΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΛΑΙΚΑ ΝΑ ΜΑΖΕΨΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΤΙΣΟΥΜΕ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΑ ΒΛΑΣΤΑΡΑΚΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΤΙ ΗΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΕΝΑΝ Η ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΤΡΟΠΟ ΘΑ ΤΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ.