του Δημήτρη Γκιούλου
Μια από τις μεγαλύτερες πορείες σε επέτειο Πολυτεχνείου που έχει δει η πόλη, είδαμε χτες στην Πάτρα. Μια πορεία που κάθε άλλο παρά μνημόσυνο ήταν μιας και είχε πολύ δυναμικό παλμό, γεγονός που δείχνει πως ο κόσμος, παρά τις απανωτές σφαλιάρες και τα σοκ προσπαθεί μέσα από τέτοιες αφορμές να φωνάξει χωρίς καλά καλά να καταλαβαίνει απόλυτα τι φωνάζει.
Μια από τις μεγαλύτερες πορείες σε επέτειο Πολυτεχνείου που έχει δει η πόλη, είδαμε χτες στην Πάτρα. Μια πορεία που κάθε άλλο παρά μνημόσυνο ήταν μιας και είχε πολύ δυναμικό παλμό, γεγονός που δείχνει πως ο κόσμος, παρά τις απανωτές σφαλιάρες και τα σοκ προσπαθεί μέσα από τέτοιες αφορμές να φωνάξει χωρίς καλά καλά να καταλαβαίνει απόλυτα τι φωνάζει.
Μια πορεία χωρίς ιδιαίτερα παρατράγουδα (κάποιες καθιερωμένες φθορές σε τράπεζες και κάποιες πέτρες στα γραφεία της Χ.Α) που επιλέχθηκε να χτυπηθεί όσο πιο άγρια γινόταν. Καθ όλη τη διάρκεια της πορείας η ΕΛ.ΑΣ επιτίθονταν με δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου λάμψης, ενώ κι όταν η πορεία ολοκληρώθηκε μετά το Παράρτημα η καταστολή δε σταμάτησε. Εκεί που ο κόσμος άρχισε να διαλύεται και να πηγαίνει προς το σπίτι του διμοιρίες των ΜΑΤ, αλλά και μηχανές άρχισαν να επιτίθενται στο μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων, αυτό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και στην ουρά της πορείας ωθώντας την αρχικά στην Αγ. Σοφία. Εκεί άνδρες της ομάδας ΔΙΑΣ επιτέθηκαν με μηχανές πάνω στον πεζόδρομο(!!) χτυπώντας, κάνοντας προσαγωγές και αναγκάζοντας τον κόσμο να τρέχει να κρυφτεί στις γύρω πολυκατοικίες. Κάποιοι δεν ήταν τόσο τυχεροί καθώς κυνηγημένοι από τα ΜΑΤ και την ομάδα ΔΙΑΣ έφτασαν ως την «Ηρώων Πολυτεχνείου» στο ύψος του Μάρε-Μάρε. Δε ξέρω τι συμβολισμό ήθελε να πετύχει η ηγεσία της τοπικής αστυνομίας με το να κρατάει εγκλωβισμένους διαδηλωτές στο ύψος του μνημείου για τους Αχαιούς νεκρούς της Χούντας, αλλά πιθανότατα τους φάνηκε πολύ ωραίο. Αυτό που σίγουρα ήθελαν να καταστήσουν σαφές ήταν το: «Μη διανοηθείτε να κάνετε οποιαδήποτε σκέψη για το Παράρτημα», μια σκέψη που μάλλον βρίσκει σύμφωνη και τη δημοτική αρχή καθώς δε μπορεί να αιτιολογηθεί κάπως αλλιώς το χτεσινό όργιο καταστολής.
Στα ντεσού της βραδιάς η παρουσία πολλών νεαρών ασφαλιτισσών σε όλα τα μπλοκ, πράγμα που δείχνει πως η ΕΛ.ΑΣ επιτέλους σπάει το κλισέ πως το επάγγελμα του αστυνομικού είναι ένα αμιγώς αντρικό επάγγελμα.
Αυτές οι σπασμωδικές αντιδράσεις ακραίας βίας δείχνουν πως η κυβέρνηση προβλέπει την πτώση της και αντιδρά όσο πιο αυταρχικά γίνεται, από την άλλη η ψυχραιμία του κόσμου, ανερμήνευτη για μένα, δεν έπαψε να ευωδιάζει ελπίδα.
Προς τους ειδήμονες δημοσιογράφους της πόλης, οι αναμμένοι κάδοι, βοηθούν στο να αποδυναμωθεί η ισχύς των δακρυγόνων. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.