Τον Ιούνιο του 2010 ο υπόδικος σήμερα Ανδρέας Γεωργίου ζήτησε από τη Eurostat να «μαγειρέψει» επί το δυσμενέστερο τα στοιχεία του δημόσιου χρέους στις χρονιές 2005 και 2008, χρησιμοποιώντας το περιβόητο swap που έκανε ο Κώστας Σημίτης με τη βοήθεια της Goldman Sachs το 2001.
Ο σκοτεινός ρόλος που έπαιξαν σε εκείνη τη συγκυρία ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου και ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου ήταν στην ουσία η απαρχή για να πάει η χώρα στα Μνημόνια και να γίνει κυριολεκτικά παίγνιο στα χέρια των διεθνών κερδοσκόπων.
Τα στοιχεία
Στην ουσία, ο επικεφαλής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛ.ΣΤΑΤ.) ζητούσε από την ευρωστατιστική να χειροτερέψει τα στοιχεία του χρέους στα δύο προαναφερόμενα χρόνια, χρησιμοποιώντας σαν μοχλό το swap του 2001, επιβαρύνοντας τη θέση της κυβέρνησης Καραμανλή, που πλήρωσε τελικά τη νύφη με την αύξηση του ελλείμματος στο 15% το 2009.
Στην ουσία, ο επικεφαλής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛ.ΣΤΑΤ.) ζητούσε από την ευρωστατιστική να χειροτερέψει τα στοιχεία του χρέους στα δύο προαναφερόμενα χρόνια, χρησιμοποιώντας σαν μοχλό το swap του 2001, επιβαρύνοντας τη θέση της κυβέρνησης Καραμανλή, που πλήρωσε τελικά τη νύφη με την αύξηση του ελλείμματος στο 15% το 2009.
Για την ιστορία, να πούμε ότι το swap έγινε το 2001 όταν υπουργός Οικονομικών ήταν ένας άλλος «γκραντ μάστερ» της δημιουργικής λογιστικής και προστατευόμενος του Κώστα Σημίτη, ο καθηγητής Νίκος Χριστοδουλάκης. Το swap αποσκοπούσε στο να κρυφτούν περίπου 2,8 δισ. ευρώ και η Goldman Sachs για την «εξυπηρέτηση» που έκανε κέρδισε σε μία ημέρα προμήθεια της τάξης των 600.000.000 ευρώ. Το swap εμφανίστηκε στα επίσημα στοιχεία το 2010, προσθέτοντας εκείνη τη χρονιά στο χρέος περίπου 5,2 δισ. ευρώ. Η τελική εξόφληση του swap θα γίνει το 2037 και το τελικό κόστος για τον Ελληνα φορολογούμενο θα ανέλθει στα 16 δισ. ευρώ.
Η Eurostat αρνήθηκε να συνομολογήσει στο μαγείρεμα των στοιχείων, όπως προκύπτει από την παρακάτω φράση της απαντητικής επιστολής που έστειλε στον Ανδρέα Γεωργίου ο επικεφαλής της Eurostat Βάλτερ Ραντερμάχερ: «Συμπερασματικά η Eurostat δεν βρήκε στην ελληνική επιστολή πειστικά επιχειρήματα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αναθεώρηση της γνώμης μας πάνω στο ότι πρέπει να υπάρξει διόρθωση του δημοσίου χρέους για το 2001, το 2005 και το 2008, ως συνέπεια της συμφωνίας για τα swap, η οποία υπεγράφη το 2001 με την Goldman Sachs».
Η ιστορία δεν σταμάτησε εκεί, καθώς ο αντικειμενικός στόχος ήταν να τρωθούν τα οικονομικά στοιχεία της Ελλάδας και η ευκαιρία δόθηκε με την αναθεώρηση του ελλείμματος για το 2009 στο 15% του ΑΕΠ. Το αστείο είναι ότι εκείνη η εκτίναξη του ελλείμματος ήταν τελείως τεχνική και έγινε με δαπάνες του 2010, που έγραψε στον Προϋπολογισμό του 2009 ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Στη συνέχεια, άρχισε η κατρακύλα και τον πρώτο λόγο ανέλαβαν οι κερδοσκόποι.
