Σε εντελώς διαφορετικό μήκος κύματος από τα όσα είχε πει την 1η Σεπτέμβρη στα εγκαίνια της επετειακής για το ΠΑΣΟΚ έκθεσης στο Ζάππειο, ο Γιώργος Παπανδρέου υπερασπίστηκε μεν το έργο της κυβέρνησής του και άσκησε κριτική προς τον Κώστα Καραμανλή, τον Αντώνη Σαμαρά, τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τον Αλέξη Τσίπρα χωρίς ωστόσο να τους κατονομάσει ούτε μία φορά, αλλά ταυτόχρονα ενέταξε την προηγούμενη ρητορική του κάτω από την ομπρέλα της ανάγκης για “εθνική συνεννόηση” και “συναίνεση”, δύο λέξεις που απουσίαζαν παντελώς από την τελευταία του ομιλία πριν από περίπου δύο μήνες.
Είναι χαρακτηριστική αυτού του κλίματος η αναφορά του Γιώργου Παπανδρέου: “πίστεψα και πιστεύω και πάλεψα όσο κανείς πρωθυπουργός για την οικοδόμηση ευρύτερων πολιτικών συναινέσεων μέσω κυβερνητικής συνεργασίας”.
“Τα λέω όλα αυτά γιατί πράγματι ανησυχώ” είπε ο Γιώργος Παπανδρέου και συνέχισε “ελάχιστοι αποφασίζουν, ουδείς ενημερώνει και όλοι ψάχνουν ευκαιρίες για νέους κομματικούς διχασμούς, όταν το ζητούμενο είναι η στοιχειώδης εθνική συνεννόηση για να πάμε μπροστά. Δε μιλάει κανένας με κανέναν. Αποκαλύπτεται ένας πραγματικός πολιτικός κίνδυνος: μια βαθιά πόλωση. Όλοι κυκλοφορούν με λυμένο το πολιτικό ζωνάρι, έτοιμοι για καυγά.”
Μάλιστα ο Γιώργος Παπανδρέου υποστήριξε ότι η ψήφος εμπιστοσύνης που πήρε πριν από λίγο καιρό η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου “επιβεβαίωσε την απουσία εθνικής στρατηγικής” και πρόσθεσε απευθυνόμενος ταυτόχρονα και στο ΣΥΡΙΖΑ: “οι μεν δεν κάνουν όσα χρειάζεται η χώρα, οι δε αρνούνται να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα” συμπληρώνοντας σε δραματικούς τόνους ότι “δε σηκώνει άλλο διχασμό ο τόπος”. “Δυστυχώς δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι η ηγεσία της σημερινής κυβέρνησης εννοεί τις συναινετικές διαδικασίες και δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι η αξιωματική αντιπολίτευση επιθυμεί καν να τις ακούσει. Τα αποτελέσματα της απουσίας προετοιμασίας και στοιχειώδους συνεννόησης τα είδαμε πρόσφατα στις αγορές”.
Και στο πλαίσιο αυτό ο Γιώργος Παπανδρέου πρότεινε τη διοργάνωση διεθνούς συνεδρίου στην Ελλάδα με αντικείμενο την κατάθεση και επεξεργασία εναλλακτικών σεναρίων διαχείρισης του ελληνικού χρέους με το εξής σκεπτικό: “Για τη διαχείριση του χρέους, αλλά και τα βήματα εξόδου από το μνημόνιο, απαιτείται εθνική στρατηγική – θα γεφύρωνε και τις βασικές διαφορές των κομμάτων που διεκδικούν την εξουσία. Τα μείζονα αυτά θέματα και η διαχείρισή τους δεν μπορεί να είναι τα θύματα μιας μικροκομματικής προεκλογικής τακτικής. Δεν μπορεί η συγκλονιστική προσπάθεια 5 ετών του Ελληνικού λαού να τιναχτεί στον αέρα, επειδή τα κόμματα ξεκίνησαν και πάλι αντιμνημονιακά καλλιστεία. Έλεος πια. Το ζητούμενο είναι ένα και μόνον: η καλύτερη δυνατή προοπτική για τη χώρα και τον Ελληνικό λαό, με την εξεύρεση της πλέον ενδεδειγμένης, ισχυρής και αποτελεσματικής διαπραγματευτικής πρότασης. Καλώ, λοιπόν, -συνέχισε ο Γιώργος Παπανδρέου- τα κόμματα αυτά, να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι προκειμένου να διαμορφωθούν οι ελάχιστες κοινές προσεγγίσεις. Γνωρίζω και άλλες προτάσεις που κατατέθηκαν, χρήσιμες, αλλά επειδή βλέπω το δύσκολο πολιτικό σκηνικό - και για να διευκολυνθεί αυτή η προσέγγιση, προτείνω να διοργανωθεί διεθνές συνέδριο” και κατέληξε στην πρότασή του αυτή λέγοντας ότι “Είναι πιθανόν να υπάρξουν αποκλίσεις στην προσέγγιση των κομμάτων. Όμως, είναι επίσης πιθανόν να αποτραπούν κινήσεις που θα μας οδηγήσουν σε νέες περιπέτειες. Και η στάση του καθενός, θα κριθεί όποτε γίνουν εκλογές”.
Σ' αυτή την γραμμή προσέγγισης των σημερινών εξελίξεων έκανε αυτοκριτική για τη δική του θητεία λέγοντας ότι έγιναν λάθη “λόγω της απίστευτης πίεσης, του περιορισμένου χρόνου και της δικής μας αδυναμίας να φτάσουμε όσο μακριά έπρεπε”, ενώ σε άλλο σημείο της ομιλίας αναφέρθηκε στην “έλλειψη στοιχειώδους πολιτικής συναίνεσης” τονίζοντας ότι αν υπήρχε από το 2010 “θα είχαμε περάσει τώρα τον κάβο”.
Παράλληλα ο Γιώργος Παπανδρέου δήλωσε παρών για την επόμενη μέρα των πολιτικών εξελίξεων στη χώρα και το ΠΑΣΟΚ, λέγοντας ότι “δε μιλάω για κανέναν τρίτο πόλο. Μιλάω για τον πόλο που πρέπει και μπορεί να είναι πρώτος, κυρίαρχος ιδεολογικά και πολιτικά στην Ελληνική κοινωνία, στη χώρα. Δεν αξίζει σ' αυτό το χώρο να ετεροπροσδιορίζεται από καμιά δεξιά ή αριστερή συντήρηση” και προσδιόρισε την πολιτική του πλατφόρμα ως “μεταπελατειακή Ελλάδα” διαφοροποιούμενος έτσι από την ατζέντα των σημερινών ηγεσιών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που μιλάνε για μεταμνημονιακή Ελλάδα.