Στην εβραϊκή γλώσσα η λέξη «Ελοχίμ» έχει πολλές ερμηνείες. Σημαίνει τους Υιούς του Θεού, τους αγγέλους, τους άρχοντες και τους ανθρώπους που διακρίνονται για την αρετή τους. Έτσι σε πολλά κείμενα όταν μιλούν για τους Ελοχίμ αλλού εννοούν τους αγγέλους του Θεού και αλλού τα παιδιά του Θεού.
Συνεπώς, σε πολλές περιπτώσεις οι Υιοί του Θεού μπορεί να αποκαλούνται άγγελοι του Θεού, όπως και οι ενάρετοι άνθρωποι. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία μάλιστα στην επίσημη έκδοση της Καινής
Διαθήκης, την Vulgata, μεταφράζει τους Ελοχίμ ως τα Παιδιά του Θεού. Με το θέμα αυτό ασχολήθηκε και ο μεγάλος Πατέρας της Δύσης, ο Άγιος Αυγουστίνος, ο οποίος στο βιβλίο «Πολιτεία του Θεού» (De civitate dei) υποστηρίζει ότι με τον όρο «Ελοχίμ» εννοούνται οι ενάρετοι άνθρωποι, καθώς οι άγγελοι είναι πνεύματα που δεν έχουν ούτε φύλο ούτε υλικό σώμα. Επομένως, δεν είναι δυνατόν οι άγγελοι να συνήψαν σχέσεις με τις θυγατέρες των ανθρώπων. Άρα στο βιβλίο του Ενώχ ως «Ελοχίμ» νοούνται οι ενάρετοι. Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται και στο βιβλίο της «Γένεσης», όπου στο έκτο κεφάλαιο (Γεν. κεφ. 6.3) ο Θεός αναφέρεται σε ανθρώπους και όχι σε αγγέλους, όταν λέει: «Δεν θα παραμείνει το ζωοποιό Πνεύμα μου στους ανθρώπους για πάντα, γιατί είναι σαρκικοί».
Επομένως, αυτοί που προσελκύστηκαν από τις όμορφες γυναίκες και ενώθηκαν μαζί τους, ήταν οι ενάρετοι άνθρωποι και όχι οι άγγελοι. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός μιλώντας στους Σαδδουκαίους για την ανάσταση των νεκρών τους είπε: «Όταν αναστηθούν οι νεκροί, ούτε θα νυμφεύονται ούτε θα παντρεύονται, αλλά θα είναι όπως οι άγγελοι στον ουρανό» (Ματθ. κεφ. 22.30). Από τα λόγια του Ιησού Χριστού αντιλαμβανόμαστε ότι οι άγγελοι δεν παντρεύονται, και συνεπώς δεν μπορούν να συνάψουν σχέσεις με γυναίκες. Οι Ελοχίμ είναι οι ενάρετοι και δίκαιοι άνθρωποι σύμφωνα και με ένα άλλο -απόκρυφο- κείμενο με τον τίτλο «Βιβλίο του αγώνος του Αδάμ». Στο κείμενο αυτό ο Ιάρεδ, που στην Παλαιά Διαθήκη παρουσιάζεται ως ο πατέρας του Ενώχ, μιλώντας στα παιδιά του τους λέει: «Σας εξορκίζω στη μνήμη του πατέρα μας Αδάμ και του Άβελ και του Σηθ και του Ενώχ, ακούστε με και μην κατεβείτε από το άγιο βουνό, γιατί αν κατεβείτε η ζωή και η ευσπλαχνία δεν θα είναι πλέον μαζί σας, και δεν θα είστε πλέον παιδιά του Θεού, αλλά του Διαβόλου».
Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι, το θέμα που δημιουργήθηκε για τη σύναψη σχέσεων των αγγέλων με τις θυγατέρες των ανθρώπων, όπως αναγράφεται στο βιβλίο του Ενώχ, οφείλεται στη λανθασμένη μετάφραση της εβραϊκής λέξης «Ελοχίμ». Οι μεταφραστές στην ελληνική γλώσσα την απέδωσαν ως «άγγελοι» και όχι ως «ενάρετοι άνθρωποι». Άρα διαπιστώνουμε πως οι άγγελοι και οι Ελοχίμ είναι διαφορετικές οντότητες. Οι άγγελοι είναι ασώματοι ενώ οι Ελοχίμ έχουν υλικό σώμα. Το υλικό σώμα βεβαίως δεν σημαίνει απαραίτητα σάρκα.
Τάγματα Αγγέλων
Σεραφείμ
Χερουβίμ
Θρόνοι
Κυριότητες
Δυνάμεις
Εξουσίες
Αρχές
Αρχάγγελοι
Άγγελοι
Τάγματα Ελοχίμ
Ελ Νορ
Ελ Λιν
Ελ Ζιν
Ελ Νιρ
Ελ Λαν
Ελ Σαν
Ελ Τερέ
Ελ Γαν
Ελ Ταν
Σύμφωνα με τη Γένεση, ο Θεός πρώτα εποίησε τον Ελοχίμ και μετά τους αγγέλους. Οι Ελοχίμ θεωρούνται οντότητες ανώτερες από τους αγγέλους, ειδικά ο πρώτος. Ο Παλαιός των Ημερών, όπως αναφέρει ο Ενώχ, ήταν ο El-Shedai. Αφού ολοκληρώθηκε η Δημιουργία, έδωσε εντολή στον πρώτο Ελοχίμ να δημιουργηθεί ο άνθρωπος κατ’ εικόνα και ομοίωση του. Αφού όμως ο άνθρωπος θα ήταν καθ’ ομοίωση των Ελοχίμ, κατά την εξέλιξη του θα ήταν ανώτερος από τους αγγέλους. Γι’ αυτό το λόγο έγινε η ανταρσία των αγγέλων με αρχηγό τον Σαμαέλ, τον γνωστό και ως διάβολο. Οι άγγελοι που εξεγέρθηκαν, έμειναν γνωστοί ως εκπεσόντες άγγελοι. Μετέπειτα έγινε και η Πτώση του ανθρώπου από τον ουρανό, η γνωστή ιστορία του Αδάμ, της Εύας και του μήλου. Όλα αυτά βέβαια χρήζουν τεράστιας ανάλυσης, πράγμα αδύνατο σε τόσο μικρό χώρο.
Κατά την Πτώση του ανθρώπου ο Θεός έδωσε εντολή να επιτηρούν την γη και τον άνθρωπο 201 Ελοχίμ. Στον άνθρωπο έδωσε την εντολή του «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε». Το «πληθύνεσθε» σημαίνει να γίνετε περισσότεροι, το «αυξάνεσθε» σημαίνει να εξελίσσεστε σε αυτό που είστε προορισμένοι να γίνετε, καθ’ ομοίωσιν, δηλαδή, των Ελοχίμ. Οι 201 Ελοχίμ που δεν έχουν το δικαίωμα του αυξάνεσθε και πληθύνεσθε διέπραξαν μια μεγάλη αμαρτία. Ποια; Την αμαρτία του πληθύνεσθε! Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική «μυθιστορία», την Παλαιά Διαθήκη και το απόκρυφο Βιβλίο του Ενώχ, κάποιοι, (Γεν. κεφ. 6, 1-2), οι Ελοχίμ, παρά το θέλημα του Θεού συνευρέθηκαν με τις κόρες των ανθρώπων και από αυτή τη συνεύρεση δημιουργήθηκαν όντα, πλάσματα, ξεχωριστά μεν, αποκυήματα ανομίας δε. Τα πλάσματα αυτά πολέμησαν μεταξύ τους (τιτανομαχία) και οι νικητές έκλεισαν τους ηττημένους στα “Τάρταρα”, σφραγίζοντας τους μέσα στη Γη με ειδικές “πύλες” που τίποτε δε μπορούσε θεωρητικά να ανοίξει. Οι νικητές παρεξετράπησαν θεωρώντας τους εαυτούς τους θεούς και θεές μεταξύ των ανθρώπων, αφού οι δυνάμεις και οι ικανότητές τους ήσαν υπεράνθρωπες. Τα γένη αυτών είναι το γένος του Κρόνου (των ανθρωπόμορφων), το γένος του Μαλτσέχ ή Άνουβι, (με σώμα ανθρώπου και κεφάλι τσακαλιού). Στο γένος του Μαλτσέχ αναφέρεται και ο μύθος των λυκανθρώπων. Από τα πιο επικίνδυνα ήταν το γένος των Ναρούντχ, το γένος Βαλάχ των τραγόμορφων, με πόδια και κεφάλι τράγου- οι σάτυροι της ελληνικής μυθολογίας. Το γένος των Ρεβάχ, των κενταύρων, το γένος των Καχρέχ με σώμα ανθρώπου και κεφάλι ταύρου -θυμηθείτε τον Μινώταυρο, το γένος με κόκκινο σώμα. Το γένος Ντουσβέχ που είναι οι κύκλωπες, το γένος Λονσντβέχ με ανθρώπινο σώμα και κεφάλι αιλουροειδούς, το γένος Σαχερνέχ με κεφάλι πουλιού και σώμα ανθρώπου, το γένος Λαχμέχ με σώμα αίλουρου και κεφάλι πουλιού, το γένος Κασνάχ με σώμα ανθρώπου και κεφάλι ερπετού -οι ερπετοειδείς των ουφoλόγων. Το γένος Μασραβέχ με σώμα φτερωτού ταύρου και κεφάλι ανθρώπου, το γένος Ζασραντέχ των γνωστών εκατόγχειρων της ελληνικής μυθολογίας, το γένος Μπαχομέθ των νυχτεριδόμορφων -μύθος των βρυκολάκων. Το γένος Κασραμπάχ των ακέφαλων ανθρώπων. Το γένος των Βασρανέχ, το γένος των γκρίζων δούλων των Νεφελίμ. Είναι οι γκρίζοι εξωγήινοι των ουφoλόγων. Αυτοί είτε από φόβο είτε από τις εκπληκτικές δυνάμεις που είχαν λατρεύτηκαν σαν θεοί από τους ανθρώπους.
Με τα χρόνια η καταπίεση των Νεφελίμ έφτασε στα άκρα. Μας χρησιμοποιούσαν είτε σαν δούλους είτε σαν τροφή. Μέχρι που γεννήθηκε ο Δίας. Ένας Κρόνιος Νεφελίμ που παρόλα τα ελαττώματα του χαρακτήρα του είχε ανεπτυγμένο το αίσθημα της δικαιοσύνης. Οι δυνάμεις του πλησίαζαν αυτές των προπατόρων του, των Ελοχίμ. Έτσι δημιουργήθηκαν δυο στρατόπεδα. Των Νεφελίμ που ακολουθούσαν τον Κρόνο, τον πατέρα του Δία, οι οποίοι πίστευαν ότι οι άνθρωποι είναι για να τους υπηρετούν, και από την άλλη εκείνο με αρχηγό τον Δία που πίστευε ότι οι άνθρωποι έχουν δικαιώματα. Μετά την επικράτηση του Δία μαζί με άλλους ανθρωπόμορφους Νεφελίμ αυτοονομάστηκαν Ελ. Ο Δίας κατάφερε να περιορίσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τους Nεφελíμ και να δώσει ελευθερία και δικαιώματα στους ανθρώπους. Έχετε αναρωτηθεί γιατί ακόμα και σήμερα έχουμε ονόματα σε οδούς όπως οδόw Σωτήρος Διός; Ο πατέρας του Δία, ο Κρόνος, περιορίστηκε στην Ατλαντίδα μαζί με τους ομοϊδεάτες του, και ο Δίας έστησε το διοικητήριο του στον Όλυμπο. Πρόκειται για το γνωστό μας Δωδεκάθεο. Δεν άργησε όμως να έρθει ο πόλεμος μεταξύ Ελλήνων και Ατλάντων με ολέθρια αποτελέσματα, γνωστά από την αρχαία ελληνική γραμματεία. Οι ηττημένοι επιζώντες Νεφελίμ κλείστηκαν όλοι στα τάρταρα και σφραγίστηκαν εκεί, εκτός από 1900. Η βασιλεία του Διός κράτησε 1000 χρόνια και κατόπιν του δόθηκε εντολή από τον Θεό -μέσω Ελοχίμ- να αποχωρήσει από την γη, πράγμα που δεν του άρεσε καθόλου αλλά δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Είναι γνωστό πώς κάποια πύλη άνοιξε μετά την αποχώρηση του Δία και δόθηκε εντολή στον μέγα Αλέξανδρο να την ξανακλείσει, όπως θα δούμε παρακάτω.
Ο άγιος Ανδρέας μιλάει για 72 βασιλείς, Ποια είναι η γη των Γωγ και Μαγωγ; Οι υποχθόνιες χώρες που στεγάζουν όλους αυτούς, τα “ρυπαρά έθνη” στην Αποκάλυψη ονομάζονται γη των Γωγ και Μαγώγ. Ο άγιος Ανδρέας μιλάει για “Ινδαλία” δηλαδή για την περιοχή της Ινδίας και πιθανότατα και των Ιμαλαΐων, ενώ κατά αλλά βιβλία πύλες υπάρχουν και αλλού… Οι 72 βασιλείς των Νεφελίμ είναι οι εξής: Βάαλ, Αγάρης, Βασσαγός, Μαρμπάς, Σαμιγκινά, Βαλεφόρ, Βαρβάτος, Αμούν, Μπουέρος, Παίμων, Γουσίων, Μπέλεθ, Σίτρι, Λεράζ, Μπάλαμ, Καμίων, Ελιγών, Βότις, Ζεπάρ, Βαθήν, Σάλλος, Μάραξ, Πούρσων, Ίπος, Ναβήριος, Αίημ, Γκλάσια Λαμπολάς, Μπιούν, Μπερίθ, Ρονοβέ, Φορνέας, Άσταρωθ, Φόρας, Ασμουδαίος, Γκεάπ, Φορφούρ, Μαρχωσιάς, Στόλας, Φοίνιξ, Χάλφας, Μάλφας, Ραούμ, Φωκαλόρ, Βεπάρ, Σαξ, Σαμπνόκ-Ρα, Βινέ, Μπιφρόνς, Βουάλ, Χααγκεντί, Κροσσέλ, Φουρκάς, Μουρμούρ, Ορομπάς, Γκρεμορύ, Οσέ, Αλλόκες, Οριάς, Βαπουλά, Ζαγκάν, Βαλάκ, Αντράλ, Χαουρές, Ανδρέαλφος, Κιμεγές, Αμδουσιάς, Βελιάλ, Ντεκαράμπια, Αμύ, Σήρε, Δανταλίων και Ανδρομάλιος.
Τι γνωρίζουμε για τις πύλες; Οι “Πύλες” ήταν απαραβίαστες. Τα υπόγεια γένη, απόρροια επιμειξιών με ανθρώπους αυξάνονταν και πληθύνονταν και μερικές από τις “πύλες” τύχαινε, πριν έλθει ο Χριστός να “ανοίγουν”. Τότε ξεχωριστοί άνθρωποι με πίστη στον ένα Θεό αναλάμβαναν το σφράγισμά τους. Το τελευταίο καταγεγραμμένο μάζεμα των διαφυγόντων “υποχθονίων” και το σφράγισμα των “πυλών” που είχαν ανοίξει, είναι αυτό που διαβάζουμε σε κείμενο του αγίου Ανδρέα. Γνωρίζουμε επίσης από κείμενο του 15ου αιώνα, του οποίου ο συγγραφέας παραμένει άγνωστος, ότι ο Αλέξανδρος έκλεισε τα βδελυρά έθνη με χάλκινες πύλες οι οποίες περιβάλλονταν από “ασύγκριτον ύαλο”. Δηλαδή, επειδή ο χαλκός από μόνος του δεν ήταν αρκετός και μπορούσε να σπάσει, περιβλήθηκε με ένα είδος γυαλιού ασύγκριτου, που πιθανότατα να σημαίνει κάποιο είδος ενεργειακού πεδίου. Έτσι οι πύλες παραμένουν σφραγισμένες μέχρι να έρθουν τα έσχατα χρόνια -και όπως λέει η Αποκάλυψη θα ανοιχθούν από τον άγγελο του Θεού. Να τονίσω ότι υπάρχει και κείμενο του 7ου αιώνα το οποίο δικαιώνει και επιβεβαιώνει τον άγιο Ανδρέα, ότι δηλαδή ο Αλέξανδρος σφράγισε αυτές τις πύλες. Σύμφωνα με την προφητεία του αγίου Ανδρέα, ο μέγας Αλέξανδρος εξεστράτευσε στην Ανατολή με αποστολή να κλείσει τις “πύλες” που είχαν ανοίξει. Η προφητεία μας μιλάει, δηλαδή, για τη θεϊκή αποστολή του μεγάλου Αλεξάνδρου. Μόνον από αυτό καταλαβαίνουμε ότι δεν ήταν ούτε διεστραμμένος, ούτε σφαγέας των λαών, όπως τον κατηγορούν, αλλά υπηρέτης του Θεού.
Γιατί δεν γνωρίζουμε κάτι περισσότερο για τις “πύλες”; Καταρχάς για αυτές τις δραστηριότητες του Αλέξανδρου ουδείς γνωρίζει, αφού όλα τα σχετικά αρχαία κείμενα υποκρύπτονται επιμελώς. Υπάρχουν πολλές πηγές που μας μιλούν για τις “πύλες”. Τα σχετικά κείμενα όμως κρύβονται καλά σε βιβλιοθήκες στα Ιεροσόλυμα, το Βατικανό, τη Νεβάδα και τη Μακεδονία… Σε κάποια βιβλία σχετικά με αυτό το θέμα, λέγεται πως η έδρα των Νεφελίμ βρίσκεται στην έρημο Τάκλα Μακάν, στην επαρχία Ξιν Γιανγκ, στην Βόρεια Κίνα. Το όνομα Τάκλα Μακάν στην τοπική γλώσσα σημαίνει “μπαίνεις μέσα αλλά δεν βγαίνεις έξω”. Εκεί λοιπόν υπάρχει μια πανάρχαια, τεραστίων διαστάσεων πυραμίδα, που στην κορυφή της υπήρχε κάποτε ναός του Βάαλ. Κάτω από την αρχαία αυτή πυραμίδα η οποία ονομάζεται Λευκή Πυραμίδα, υπάρχει μια υπόγεια πολιτεία που ονομάζεται Μαχ-Τανε που στην γλώσσα των Ναχρμπέν σημαίνει Λευκή Πολιτεία. Η Λευκή Αδελφότητα για την οποία και οι γέροντες του Αγίου Όρους γνωρίζουν. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα 12μελές συμβούλιο το οποίο αποτελείται από Νεφελίμ και άλλες αρχέγονες δαίμονες οι οποίοι είναι ο Αζάζλ, ο Αζαζελόν, ο Αζαραντέλ και ο Αζαέλ. Στους τέσσερις αυτούς δαίμονες-αγγέλους, θα δοθεί εξουσία να κάνουν μεγάλες καταστροφές πάνω στην γη στα έσχατα χρόνια. Σε συνδυασμό με την ιστορία και την προφητεία του αγίου Ανδρέα, ο Αλέξανδρος έκλεισε το 326 π.Χ. τους Νεφελίμ, τα ρυπαρά έθνη δηλαδή, κάτω από πύλες, όπως είναι η Λευκή Πυραμίδα καθώς άλλες πύλες που βρίσκονται στην Ινδία. Να τονίσω ότι πύλες υπάρχουν και σε άλλα μέρη της γης, όπως στο Βόρειο Πόλο. Για την ακρίβεια έκλεισε 72 βασιλείς, όπως αναφέρει ο άγιος Ανδρέας. Αυτοί λοιπόν οι Βασιλείς είναι που θα βγουν έξω στα έσχατα χρόνια μαζί με τους ακολούθους τους, και θα βασανίσουν το κόσμο. Δεν θα τον σκοτώνουν αλλά θα τον βασανίζουν μέχρι να δεχτούν το σφράγισμα. Ο άγιος Ανδρέας μιλάει ότι η εξουσία τους πάνω στην γη θα κρατήσει 660 ημέρες. Ενώ στο χωρίο της Αποκάλυψης που ακολουθεί, γίνεται λόγος για 5 μήνες μόνο, δηλαδή για 150 ημέρες, γιατί ο κόσμος δεν θα αντέχει περισσότερο. Φανταστείτε τι έχουμε να τραβήξουμε δηλαδή. Αποκάλυψη (Κεφ. Θ΄10) : «Και έχουσιν ουράς ομοίας σκορπίοις και κέντρα, και εν ταις ουραίς αυτών εξουσίαν έχουσι του αδικήσαι τους ανθρώπους μήνας πέντε». Η προφητεία του αγίου Ανδρέα λέει πως θα τρώνε ζωντανούς τούς ανθρώπους και θα πίνουν το αίμα τους. Θα καταβροχθίζουν επίσης με μεγάλη ηδονή μύγες, βατράχους, σκυλιά και κάθε ακαθαρσία. Αλλοίμονο στις περιοχές, από όπου θα περάσουν!
Πάνω σε αυτό έχω να σας πω ότι σύμφωνα με λεγόμενα διαφόρων πηγών, οι Νεφελίμ έχουν εκτροφεία κλωνοποιημένων ανθρώπων που τους χρησιμοποιούν σαν δούλους και σαν τροφή. Ξαφνιάζεστε ε; Για τους Νεφελίμ οι άνθρωποι δεν είναι τίποτα άλλο από εκτρεφόμενα ζώα. Στη γλώσσα τους μας ονομάζουν Γκοίμ, που σημαίνει καταναλώσιμος. Οι Νεφελίμ, δεν μπορούν να βγουν από τις πύλες, παρά μόνο οι πολύ πνευματικά ισχυροί από αυτούς, όταν κάποιος τους καλέσει, όπως γίνεται και με το κάλεσμα απλών δαιμόνων. Την επάνοδο τους στη γη την ονομάζουν Μεγάλη Επιστροφή. Τις πύλες αυτές θα ανοίξει ο αντίχριστος στα έσχατα χρόνια. Δεν είναι τυχαίο που έχει ειπωθεί ότι οι μάρτυρες αυτών των χρόνων θα είναι οι μεγαλύτεροι όλων των εποχών…
Τι είναι οι ΝΕΦΕΛΙΜ
Οι Νεφελίμ ήταν μια προκατακλυσμιαία φυλή, που στη Βίβλο αναφέρονται ως γίγαντες. Ήταν, όπως λέγεται, τα παιδιά που γεννήθηκαν από τις θυγατέρες των ανθρώπων, και τους Υιούς του Θεού. Έχει μεγάλη σημασία να επισημανθεί ότι αναφέρονται σχεδόν ταυτόχρονα με τη δήλωση του Θεού ότι θα κατάστρεφε τη γη με πλημμύρα. Και φαίνεται ότι η επίδρασή τους στο ανθρώπινο γένος ήταν μία από τις βασικές αιτίες που προκάλεσαν την καταστροφή.
Διαβάζουμε στο βιβλίο της Γένεσης (Γεν. κεφ. 6.1-7): «Όταν οι άνθρωποι άρχισαν να αυξάνονται αριθμητικά πάνω στη γη και γεννούσαν κόρες, οι γιοι του Θεού είδαν ότι οι κόρες των ανθρώπων ήταν όμορφες και παντρεύτηκαν όσες απ’ αυτές διάλεξαν.
Τότε ο Κύριος είπε: «Το Πνεύμα Μου δεν θα μείνει με τον άνθρωπο για πάντα, καθώς αυτός είναι θνητός. Οι μέρες του θα είναι εκατό είκοσι χρόνια». Οι γίγαντες (Νεφελίμ) ήταν στη γη εκείνες τις μέρες -καθώς και μετά- όταν οι γιοι του Θεού πήγαν στις κόρες των ανθρώπων και έκαναν μαζί τους παιδιά. Ήταν οι γίγαντες απ’ τα αρχαία χρόνια, άντρες ξακουστοί. Ο Κύριος είδε πόσο μεγάλη είχε γίνει η κακία του ανθρώπου στη γη, και ότι κάθε διάθεση των σκέψεων της καρδιάς του ήταν πάντα μόνο πονηρή».
Οι Νεφελίμ ήταν μια φυλή γιγάντων που προέκυψε από τη σαρκική ένωση των υιών του Θεού (ενδεχομένως έκπτωτων αγγέλων) με τις κόρες των ανθρώπων. Μεταφρασμένο απ’ τα Εβραϊκά κείμενα, το «Nephilim» σημαίνει «έκπτωτοι». Ήταν ξακουστοί για τη δύναμή τους, την ανδρεία τους, καθώς και την ροπή τους στην αμαρτία. Η προέλευση των Νεφελίμ ξεκινά με μια ιστορία των έκπτωτων αγγέλων. Ο Shemhazai (Σεμχαζάι), ένας υψηλόβαθμος άγγελος, ηγήθηκε μιας σχισματικής ομάδας αγγέλων που κατέβηκε στη γη για να καθοδηγήσει τους ανθρώπους στο δίκαιο δρόμο. Η καθοδήγηση αυτή συνεχίστηκε για μερικούς αιώνες, αλλά σύντομα οι άγγελοι άρχισαν να αποζητούν τις γήινες γυναίκες. Μέσα στη λαχτάρα τους, οι έκπτωτοι άγγελοι οδήγησαν τις γυναίκες στη μαγεία και τα ξόρκια, ζευγάρωσαν μαζί τους και δημιούργησαν υβριδικούς απογόνους. Η δύναμή τους ήταν αξιοθαύμαστη και οι ορέξεις τους τεράστιες. Αφού καταβρόχθισαν όλα τα αποθέματα του ανθρώπινου γένους, άρχισαν να καταναλώνουν και τους ίδιους τους ανθρώπους. Οι Νεφελίμ επιτίθεντο στους ανθρώπους και τους καταπίεζαν και ήταν η αιτία που προκάλεσε μαζική καταστροφή στη γη.
Δύο κείμενα ουσιαστικής σημασίας για την ιστορία των Νεφελίμ, η Βίβλος και οι Πάπυροι της Νεκράς Θαλάσσης, αναφέρουν διάφορα ονόματα γι’ αυτούς. Σε διάφορα εδάφια παρατίθενται τα είδη αυτών των γιγάντων. Αναφέρονται με πολλούς τρόπους, ως Enim, ή «Τρόμοι» (Γέν.14:5, Δευτ.2:1Ο), Rephaim, ή «Αυτοί που Προκαλούν Εξασθένιση» ή «Οι Νεκροί» (2 Σαμ.23:13, 1 Χρον.1Ι:15), Gibborim, ή «Γιγάντιοι Ήρωες» (Ιώβ 16:4), Zamzummim, ή «Επιτυχόντες» (Δευτ.2: 10), Anakim, ή «Μακρυλαίμηδες» (Δευτ.2:1Ο, Ιώβ 11:22, 14:15) και Awwim ή «Καταστροφείς» και «Φίδια».
Στα κείμενα αυτά αναφέρονται επίσης και άλλοι γίγαντες, όπως ο Γολιάθ (2 Σαμ.21: 19), ένας γίγαντας με δώδεκα δάχτυλα στα χέρια και δώδεκα στα πόδια, που αναφέρεται ως ένας απ’ τους Rephaim (2 Σαμ.21 :20), κι ένας ψηλός Αιγύπτιος (1 Χρον.11 :23). Το κείμενο των Αριθμών 13:26-33 περιγράφει τους Νεφελίμ της Χαναάν που είδε ο Ιησούς και αργότερα άλλοι Εβραίοι κατάσκοποι. Επιπλέον, σύμφωνα με τις Ιουδαϊκές λαϊκές παραδόσεις, κάποιος απ’ τους Νεφελίμ, ο Arba έχτισε μια πόλη, τη Kiriath Arba, που ονομάστηκε έτσι απ’ τον ιδρυτή της και σήμερα είναι γνωστή ως Χεβρώνα.
Η κακοήθεια των Νεφελίμ έφερε μαζί της κι ένα βαρύ φόρο αίματος. Η Γένεση (Γεν. κεφ. 6:5) αναφέρεται στη διαφθορά που είχαν επιφέρει οι Νεφελίμ ανάμεσα στους ανθρώπους και στους εαυτούς τους: «Ο Κύριος είδε πόσο μεγάλη είχε γίνει η κακοήθεια του ανθρώπου στη γη…» Η σατανική τους ανταρσία είχε ξεσηκώσει τόσο την οργή, όσο και τη λύπη του Θεού. Έτσι ο Θεός έστειλε τον άγγελο Γαβριήλ να ανάψει έναν εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στους Νεφελίμ. Επέλεξε, επίσης, τον Ενώχ, έναν δίκαιο άνθρωπο, για να ενημερώσει τους έκπτωτους αγγέλους για την απόφαση που είχε πάρει γι’ αυτούς και τα παιδιά τους. Ο Θεός δεν άφηνε καθόλου ήσυχους τους έκπτωτους αγγέλους, καθώς δεν μπορούσαν να σηκώσουν τα μάτια τους στον ουρανό. Αργότερα επρόκειτο να αλυσσοδεθούν. Το τέλος των Νεφελίμ ήρθε με τον πόλεμο που πυροδότησε ο Γαβριήλ, στον οποίο οι γίγαντες τελικά αφάνισαν ο ένας τον άλλο.
