Ζώντας στίς αρχές
του 2019 στήν Ελλάδα, και έχοντας παρακολουθήσει και παρατηρήσει όλες αυτές τής κοσμογονικές και υπόκοφες
αλλαγές που υπέστη ο ελληνικός κοινωνικός ιστός, θα ήθελα να αναφερθώ στήν
αρχική προσπάθεια παρέμβασης της οποίας σήμερα και μάλλον εδώ και μερικά
χρόνια εισπράττουμε το οδυνηρό και μακάβριο αποτέλεσμα.
Γύρω στα 1983 η
ελληνίδα μάνα διέκρινε ότι θα υπήρχαν οικονομικά ωφέλη αν εγκατέλειπε τα μικρά
της παιδιά σε έναν παιδικό σταθμό και κατ' επέκταση εμπιστευόταν την ανατροφή
και την αγωγή τους σε τρίτους, εξωοικογενιακούς δασκάλους σε προσχολική
ηλικία. Σημειωτέον ότι πάμπολλες
ψυχιατρικές και ψυχλογικές μελέτες μάς λένε ότι το κάθε παιδί, διαμορφώνει τον μετέπειτα κοινωνικό, οικογενειακο, και προσωπικό χαρακτήρα του, έως τα 7
πρώτα χρόνια τής ζωής του. Τήν ίδια εποχή ενσωματώνονται τα σχολεία σε ενιαία, και όχι όπως ήταν, δηλαδή θηλέων και αρρένων, εκείνη τήν εποχή. Αυτό είχε σαν
αποτέλεσμα όλα, μα όλα τα παιδιά να υποστούν μιά βίαιη αλλαγή
περιβάλλοντος. Πολλά αγόρια και κορίτσια στήν ηλικία τών 13 - 15 ετών σύμφωνα
πάντα με σημερινές μελέτες, δεν έχουν ολόκληρώσει τόν σεξουαλικό τους
προσανατολισμό. Γι' αυτό άλλωστε παλαιότεροι ψυχολόγοι προσπαθούσαν να δώσουν
ιδιόκτητο χώρο σε κάθε ανήλικο χωρίς να τόν βομβαρδίζουν με πράγματα εκτός του
χαρακτήρα τους, έτσι ώστε να αποφασίσει ο ίδιος ποιά προσωπικότητα θα
χρησιμοποιήσει στήν ζωή του. Ποτέ δεν του έδιναν πλήθος επιλογών χωρίς να μπορεί
να τις διαχειριστεί. Αυτό οδήγησε σε πρόωρους γάμους, μειωμένη μαθητική γνώση, ανύπαρκτη κοινωνική γνώση. Μετά λοιπόν απο τούς πρόωρους γάμους, τις ανεύθυνες
τεκνοποιήσεις και μπαίνοντας πρόωρα και χωρίς όπλα στόν κοινωνικό βίο ήλθε
λοιπόν ο οικογενειακός μαρασμός. Με τήν βοήθεια μιάς τροποποίησης του νόμου
περί διαζυγίων, παράλληλα με το ανθηρό φεμινιστικό κίνημα δημιουργείται τεράστια
αύξηση διαζυγίων που παίρνουν τη μορφή μόδας εκεί γύρω στα 1990. Αυτόματα λοιπόν
εκτός τών διαλυμένων πρόωρων οικογενειών έχουμε μικρά παιδιά να μεγαλώνουν με
γιαγιάδες και παππούδες, έχουμε ένα φεμινιστικό κίνημα που πείθει την αδαή και
αμόρφωτη γυναίκα, να βγεί στο δρόμο στήν αγορά εργασίας, τής δίνουν μιά άλλη
κοινωνική θέση που δυστυχώς, δεν μπορεί να τη διαχειριστεί, το
αποτέλεσμα? Τεράστια αύξηση τής πορνείας χωρίς καμία εκπαίδευση, η γυναίκα τρέχει
για τα βιοποριστικά της και τών παιδιών της. Επίσης εκείνο τον καιρό παρατηρείται
το φαινόμενο του αλκοολισμού στούς ανδρες μαζί με όλους τούς άλλους εθισμούς
που πολύ γλαφυρά του προσφέρουν οι διοργανωτές τής κατάστασης, και μιλάμε για
πορνεία, τζόγο, ναρκωτικά, και οτιδήποτε θα τόν απομάκρυνε απο την έστω και
χωρισμένη οικογένεια του. Εχουμε πληθώρα φυλακίσεων τότε για διατροφές, βία, ναρκωτικά. Τα παιδιά είναι στον παιδικό σταθμό ρουφώντας σάν σφουγγάρι οτιδήποτε
εκτός τής αλήθειας φυσικά, νοιώθουν ορφανά μακρυά απο μητέρα 16 ώρες, και τόν
πατέρα τόν βλέπουν πλέον σάν τόν γείτονα ή σαν κάποιο εχθρό τής μητέρας τους. Σε
αυτό το σημείο λοιπόν τής πλήρους εγκατάλειψης μπαίνει με πανέμορφο τρόπο το
ηλεκτρονικό παιγνίδι, η τηλεόραση, οι διάφοροι φίλοι και φίλες με τούς
προβληματισμους τους, μπαίνει η πολιτική τοποθέτηση του εφήβου και γενικότερα
προσπαθώντας να καλύψει τήν ανάγκη του για θαλπωρή γίνεται θετικός σε όποια
πρόταση είτε είναι αγόρι είτε είναι κορίτσι. Τότε γύρω στα 1995 το ιντερνετ
μπαίνει στην ελλάδα και οι υπολογιστές επίσης. Οι μόνοι που μπορούν να χειριστούν
ιντερνετ και υπολογιστές είναι οι νεοι μας, δυστυχώς όμως δεν μπορούν
διαχειριστούν τον όγκο τής πληροφορίας, έτσι πέφτουν στα ευκόλως προτεινόμενα
απο το δημιουργό τής κατάστασης, δηλαδή πορνεία, ναρκωτικά, και κάθε τί
παραβατικό που του λανσάρουν για υγειές, in, cool, και διάφορες άλλες ξενόφερτες μπαρούφες τίς οποίες με ιδιαίτερη ευκολία λόγω τής έλλειψης
γνώσης καταπίνει. Το αποτέλεσμα εκεί γύρω στο 2000 παριμοιώδης αύξηση κάθε
λογής ψυχότροπου φαρμάκου, η κοκαϊνη και η ηρωϊνη είναι πλέον η καλύτερη
μπίζνα, το χασίς δε? Φύεται σχεδόν ελεύθερο παντού και μεταδίδεται σχεδόν με τόν
αέρα. Η μόδα τής εποχής/πήγαινε τόν υγιή έφηβο που ψάχνεται στόν ψυχολόγο και
χαπάκωσέ τον, κάντον ζόμπι να μην μπορεί να σκεφτεί, να μην μπορεί να αντιδράσει, αλλοίωσέ του τήν προσωπικότητα έτσι ώστε να μήν σε ενοχλεί. Οι γονείς δε εκείνη τήν
δεκαετία 1996 – 2005 έπεφταν απο τα σύννεφα που το παιδί τους ήταν μεθυσμένο, χαπακωμένο και έτρεχαν σαν τρελοί στα κέντρα απεξάρτησης, τούς γιατρούς, ο
πανικός και ο πόνος είναι αβάσταχτος. Ολα τα οικονομικα, οικογενειακά προβλήματα
ωχρειούσαν μπροστά σε αυτό που αντιμετώπιζε ο γονιός τότε, μόνο που ευθυνόταν
έμμεσα με τήν άγνοια του περιβάλλοντος στο οποίο ζούσε το παιδί του,και άμεσα
γιατί δεν του προσέφερε τις ανάλογες αξίες που χρειαζόταν για να ζήσει με αξιοπρέπεια
και υγεία. Ετσι λοιπόν φτάνουμε και στη δική μας δεκαετία 2010 -2020. Σήμερα
λοιπόν παρατηρείται ακριβώς το ίδιο φαινόμενο μόνο που τώρα μεταδίδεται πολύ πιό γρήγορα το κακό, υπάρχει το ιντερνετ που μόνο οτιδήποτε κακό φτάνει
αστραπιαία στόν αδαή. Εχουμε λοιπόν νέους που για κανένα λόγο δεν τρώνε στο
σπίτι τους παρα μόνο απέξω η ντελίβερι, αβιταμινώσεις, ψυχολογικά προβλήματα
εκτός τής ανεργίας, αόρατα ανοσοποιητικά, άρρωστοι γυρίζουν με ένα ταμπλετ η
κάποιο απο αυτά τα κινητά που δεν ξέρουν ουτε και να χειριστούν, ψάχνωντας να
βρούν λίγο χασίς το οποίο απελευθερώθηκε υπο τον όρο φαρμακευτική κάνναβη, έκσταση, ζαναξ νταβορ, και οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να τόν βγάλει απο αυτή τη
μιζέρια που δεν μπορεί να δικαιολογήσει με κανένα τρόπο. Οι γονείς απο τήν άλλη ή
μαζί ή χώρια δεν μπορούν να καταλάβουν τι συμβαίνει και τί πρέπει να κάνουν
τουλάχιστον 500 περιπτώσεις εθισμου σε οθόνες πάσης φύσεως νοσηλευτικαν
πρόσφατα σε νοσοκομείο τών αθηνών. Ηλικίες απο 5 ετών, ναι 5 ετών, έως και
15. Σίγουρα σήμερα τα πράγματα είναι πολύ πιό τρομάκτικά και φυσικά δεν
μπορούν να καλυφθούν σε ένα άρθρο. Θα ήθελα κλείνοντας να αναφέρω ότι
γνωρίζοντας το παρελθόν μιάς κοινωνίας κατανοούμε πολύ εύκολα το μέλλον
της. Οπως καταλάβατε όλα αυτά συνέβησαν όταν με διάφορους τρόπους εξασθένησε ο θεσμός
τής οικογένειας. Αυτό χρειάζεται κατ εμέ η κοινωνία μας σήμερα και σίγουρα θα
ανακάμψει. Οικογένεια.
ΑΡΜΑΓΕΔΩΝ.