Γράφει ο Χρήστος Μαντζιάρης
Συντονισμένοι και συνασπισμένοι οι δοτοί άρχοντες των δεσμίων χωρών, επιτίθενται με ανείπωτη….
σατανικότητα εναντίον των ανθρώπων, εκτελώντας προθύμως και άνευ αντιλογίας τις διαταγές τῶν δημιουργών τους οι οποίοι επιθυμούν άμεσα την εδραίωση της Παγκόσμιας δικτατορίας σε έναν πλανήτη, που μεταξύ άλλων, φαντάζονται ότι θα είναι χωρίς την Ελλάδα και τους Έλληνες. Μέσα στις ενέργειές τους είναι και η εξάπλωση των κορωνοϊού, έστω και αν αυτές τελέσθηκαν εν αγνοία τους.
Για να εξαπλωθεί επιτυχώς ο κορωνοϊός, οι απανταχού κυβερνώντες εργάστηκαν συνωμοτικώς, ώστε να δημιουργήσουν τις κατάλληλες περιβαλλοντικές συνθήκες εξάπλωσης του ιού. Που ήξεραν τι θα συμβεί όταν δήλωναν ότι οι γέροι θα πεθάνουν; Δήλωση η οποία έγινε σε ανύποπτο χρόνο και προβλήθηκε από τα ΜΜΕ εντονότερα της τότε σημασίας της.
Αλλά το κυριότερο, μόλις έκαναν πρωθυπουργό ακόμη έναν Μητσοτάκη, αυτός, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να απαγορεύσει σχεδόν το κάπνισμα. Απίστευτης μανίας ήταν ο αγώνας του, επιστρατεύοντας μέχρι και κρυφορουφιάνους, ώστε να σταματήσει το κάπνισμα με κάθε τρόπο. Ήταν ένας αγώνας λες και δεν υπήρχε αύριο. Έπρεπε να σταματήσει το κάπνισμα άμεσα παντού. Δεν χωρούσε καθυστέρηση.
Αυτό σημαίνει ότι κάτι τους βίαζε να το κάνουν. Ο χρόνος τελείωνε. Ερχόταν η εξάπλωση του κορωνοϊού. Επειδή οι τύραννοί μας, εσωτερικού και εξωτερικού, δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη, πρέπει να ελέγχουμε τις ενέργειές τους με προσοχή, ενθυμούμενοι την ρήση του Κίσινγκερ ο οποίος είχε πει ότι «χρειάζεται πολύ καλή προετοιμασία για να παρουσιαστεί ένα γεγονός ως τυχαίο».
Απαγόρευσαν το κάπνισμα διότι ο καπνός περιορίζει την εξάπλωση του ιού; Μάλλον αυτό συμβαίνει όπως θα δούμε παρακάτω. Δεν έχουν πρόβλημα με τον καπνό που εισπνέουμε. Έχουν πρόβλημα με τον καπνό που εκπνέουμε. Ο καπνός στην ατμόσφαιρα και στους κλειστούς χώρους δεν ευνοεί την εξάπλωση του ιού. (Διαβάστε περισσότερα στο άρθρο: Ο καπνός ως μέσον χειραγωγήσεως των Ελλήνων).
Όλο και πληθαίνουν αυτοί που ισχυρίζονται ότι ο κορωνοϊός είναι τεχνητό βιολογικό όπλο. Δύο είναι τα κυριότερα όπλα μας εναντίον του ιού τα οποία δεν πρέπει να γνωρίζουμε. Ο καπνός και ο χαλκός. Και τα δύο είναι υπό δίωξη. Ο καπνός, φανερά, ο δε χαλκός αθόρυβα και ύπουλα.
Ας δούμε τον καπνό πρώτα. Ο καπνός γενικά, όχι μόνο του τσιγάρου, στην ατμόσφαιρα εμποδίζει την εξάπλωση ιώσεων και αυτό προκύπτει από παλαιές τακτικές. Παλαιότερα, και μέχρι πριν από λίγα χρόνια, αλλά και επί σειρά αιώνων, όταν ήθελαν να σταματήσουν μία επιδημία, γέμιζαν τον αέρα με καπνό. Πολλά είναι γραμμένα γι αυτό.
Ακόμη και κατά την περίοδο της χολέρας, έκαιγαν κυπαρίσσια και δάφνες έξω από τα νοσοκομεία. Μέχρι πρότινος, όταν κάποιος ασθενής σε νοσοκομείο πέθαινε από λοίμωξη, σφράγιζαν το δωμάτιο και έκαιγαν μέσα διάφορες ύλες που έβγαζαν αντισηπτικό καπνό. Στην αρχαιότητα, επίσης σταματούσαν τις επιδημίες με καπνό. Ακόμη και στις μέρες μας, κάποιοι βοσκοί όταν το ποίμνιό τους ασθενήσει από ίωση το κλείνουν στο ποιμνιοστάσιο και καίνε άχυρα για να σταματήσουν την εξάπλωση της ιώσεως και να το θεραπεύσουν.
Σε μας τώρα, ας δούμε τι έκαναν! Εντολή, μας λένε, της Ευρωπαϊκής υποτιθέμενης Ενώσεως ήταν να μην καίνε οι αγρότες τις καλαμιές, κλαδιά, κλπ, κάτι που γίνεται επί χιλιετηρίδες, με μέσον πίεσης τις επιδοτήσεις! Τώρα ξαφνικά, μας παρουσιάζουν χειμαρρωδώς τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα για τους πολίτες (αλλά όχι ηλεκτρικά πολεμικά άρματα, πλοία και αεροπλάνα) επειδή θέλουν να περιορίσουν τον καπνό στην ατμόσφαιρα διότι τούς εμποδίζει σε πολλά και φυσικά δεν το κάνουν για το καλό της υγείας μας και για τα ασφαλιστικά ταμεία των γκόιμ.
Μην χρησιμοποιείτε ρυπογόνα οχήματα μας λένε. Μην καίτε τα τζάκια. Μην ανάβετε ψησταριές. Μην καπνίζετε. «Συμπτωματικά», τελευταίως, ότι εκλύει καπνό μας κάνει κακό. Πόσους αιώνες χρειάστηκαν τελικά για να διαπιστώσουν ότι το τζάκι και η ψησταριά μας κάνουν κακό;
Από τα δάση, καίνε τα πευκοδάση, αλλά αυτό δεν υπάγεται στο παρόν θέμα. Πως δεν είπαν ακόμη οι συριζαίοι (μπλέ, κόκκινοι, κλπ) να καταργηθεί το θυμίασμα των ναών, είναι άξιον απορίας. Μάλλον για να μην ξεμπροστιαστούν. Διότι ο καπνός του θυμιάματος στους ναούς περιορίζει οπωσδήποτε την εξάπλωση των ιώσεων, όπως άλλωστε συμβαίνει σε κάθε κλειστό χώρο που έχει καπνό.
Όσον αφορά τον καπνό από το κάπνισμα. Ο καπνός που εκλύεται από το τσιγάρο βλάπτει. Γνωστό. Μήπως όμως στις προκείμενες συνθήκες είναι προτιμότερη αυτή η βλάβη από τον κορωνοϊό; Μήπως ο καπνός έχει κάποιες ωφέλιμες ιδιότητες για μας στην παρούσα κατάσταση; Γιατί τόση πρεμούρα τότε για το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους;
Διότι εάν ένας κλειστός χώρος γέμει καπνού, και υπάρχει κάποιος φορέας του ιού, πρώτα απ’ όλα αυτό που άμεσα θα συμβεί θα είναι τα μικροσωματίδια που θα βγαίνουν με την αναπνοή του ή την ομιλία τοῦ φορέως, θα προσκολλώνται στα σωματίδια του καπνού που τον περιβάλει με αποτέλεσμα να περιορίζεται εντυπωσιακά η μετάδοση του ιού. Αποτελεί δηλαδή ο καπνός προστατευτικό μέσον. Επίσης, κάτι σημαντικό το οποίο μας κρύβουν επιμελώς, είναι ότι η νικοτίνη, η οποία περιέχεται στον καπνό, είναι ΑΝΤΙΣΗΠΤΙΚΟ. Άρα, η νικοτίνη δύναται να σκοτώνει και τον ιό.
Στο διεθνές, βασικό στον ΟΗΕ, ιατρικό Λεξικό των 18000 Βασικών Ιατρικών Λέξεων, στο Essential 18000 Medical Words Dictionary, στην λέξη με α/α 16430 «καπνός» αναφέρεται καθαρά ότι η νικοτίνη είναι αντισηπτική ουσία.
Όπως έχουν γράψει κάποιοι επιστήμονες «τα φύλλα του καπνού ψιλοκομμένα, όπως του τσιγάρου, χρησιμοποιούνταν ως αιμοστατικό και αντισηπτικό σε περιπτώσεις τραυμάτων». Όπως πάλι έγραφαν και παλαιότερα στα ιατρικά βιβλία για τον καπνό του τσιγάρου ότι «προφυλάττει από Αέρα μολυσμένον και ακάθαρτον». Τι έγινε τώρα; Έχασε ο καπνός κάποιες ιδιότητές του ή μας κρύβουν κάτι;
Ας αναρωτηθούμε και κάτι άλλο. Μήπως η νικοτίνη, ως αντισηπτική ουσία που είναι, καθιστά πιο ανθεκτικούς στον κορωνοϊό, και σε κάθε ιό, τους καπνιστές; Πώς να εξηγήσει κανείς αλλιώς και το γεγονός ότι σε διαρροή ραδιενέργειας πριν χρόνια στις ΗΠΑ αυτοί που δεν ησθένησαν, ήταν οι καπνιστές;
Μας λένε ότι ο κορωνοιός μένει στον αέρα 3 ώρες. Με τον καπνό δεν μένει σχεδόν στιγμή, επειδή ο καπνός παρασύρει τον ιό στα ύψη, οπότε κάποια στιγμή θα εξολοθρευθεί. Παλαιότερα υπήρχαν αντισηπτικές ουσίες που εκαίγοντο σε κλειστούς χώρους για να τους απολυμάνουν διότι ο δημιουργούμενος καπνός ήταν αντιβακτηριακός.
Ο καπνός από το τσιγάρο σε κλειστούς χώρος κάπου δεν τους βολεύει και αυτό είναι φανερό, αλλά κάποιος που καπνίζει στο σπίτι του, μήπως το απολυμαίνει παράλληλα από τον ιό, άσχετα από τις υπόλοιπες παρενέργειες της ύπαρξης του καπνού στον χώρο. Μήπως θα έπρεπε οι ιατροί να προσθέτουν και αυτό το στατιστικό στοιχείο, αν δηλαδή κάποιος ασθενής με το κορωνοϊό είναι καπνιστής ή όχι, και να βγάλουν και από κει συμπεράσματα εμπλουτίζοντας τα στατιστικά στοιχεία;
Πάντως για το αν ο καπνός αποτελεί εμπόδιο στην μετάδοση του ιού, φαίνεται από την στρατηγική που ακολούθησαν, τα μέσα που χρησιμοποίησαν και την παράφρονο μανία, με τα οποία επέβαλαν την απαγόρευση του καπνίσματος.
Πάμε στον χαλκό τώρα. Πολύ σημαντικό θέμα και αυτό, διότι ο χαλκός αφανίζεται σταδιακά, μεθοδικά και αθόρυβα. Ο χαλκός έχει τρομερή αντιβακτηριακή, αντιμικροβιακή ικανότητα, και σκοτώνει τα μικρόβια σχεδόν άμεσα όταν έλθουν σε επαφή μαζί του. Αυτός είναι ο λόγος που παλαιότερα οι χειρολαβές των θυρών ήταν χάλκινες.
Όποιος και να τις έπιανε, ακόμη και φορέας ίωσης να ήταν, δεν υπήρχε δυνατότητα μετάδοσης ίωσης εξ επαφής, άσε που αποστειρωνόταν το χέρι που έπιανε την χειρολαβή, και δεν ήθελε ούτε πλύσιμο, ούτε αντισηπτικό. Με την «πρόοδο» οι χειρολαβές έγιναν μεταλλικές, κυρίως αλουμινένιες, και πλαστικές.
Τα ακροστόμια των δημοσίων βρυσών ήταν χάλκινα για να μην μολύνονται οι άνθρωποι αλλά και για να σκοτώνονται τα μικρόβια που ενδεχομένως υπήρχαν στο εξερχόμενο νερό. Το νερό αν μείνει σε χάλκινο δοχείο αποστειρώνεται πλήρως σε λίγες ώρες.
Παλιά η αποστείρωση του νερού γινόταν με χαλκό και όχι με το βλαβερότατο χλώριο όπως γίνεται σήμερα σε όλες τις χώρες του κόσμου, εκτός από τρείς στις οποίες απαγορεύεται. Η συνεχής χρήση του χλωρίου στο νερό επιφέρει πολλές βλάβες στα πλήθη, πολλές από τις οποίες αποκρύπτονται επιμελώς και ορισμένες μας τις παρουσιάζουν ως συνέπειες «προόδου».
Στην Ελλάδα υπάρχει το Ελληνικό Ινστιτούτο Ανάπτυξης Χαλκού το οποίο μπορεί να μας παρουσιάσει πολλά στοιχεία για το πώς οι ιώσεις καταπολεμούνται με τον χαλκό. Στο πρώτο Διεθνές Παγκόσμιο Συνέδριο που έγινε στην Αθήνα με θέμα «Χαλκός και Δημόσια Υγεία» το 2009, στο οποίο συμμετείχε και η Παθολόγος – Λοιμωξιολόγος καθηγήτρια Πανεπιστημίου κα Ελ. Γιαμαρέλλου, αυτή που δήλωσε ότι θα κοινωνήσει με πίστη ότι δεν θα κολλήσει κορωνοϊό, είχε τονισθεί η ανάγκη να χρησιμοποιείται ο χαλκός ως μέσον προφύλαξης της δημόσιας υγείας.
Ενώ, ο Mark Tur, διευθυντής παραγωγής της εταιρείας CDA H.B., είχε αναφέρει ότι όσο μεγαλύτερη είναι η περιεκτικότητα μεταλλικών επιφανειών σε χαλκό, τόσο μεγαλύτερη είναι και η αποτελεσματικότητα της αντιμικροβιακής των δράσεως.
Στο Συνέδριο αυτό είχε τονισθεί ιδιαίτερα η σπουδαιότητα χρήσης του χαλκού ειδικά στα νοσοκομεία. Επίσης, ο χαλκός ανακυκλώνεται 100% χωρίς να χάνει καμία από τις ιδιότητές του. Αυτό για τους οικολόγους που από την μια «κόπτονται» για το περιβάλλον και από την άλλη δουλεύουν για τους παγκοσμιοποιητές.
Μήπως, εάν κάποια αντικείμενα που πιάνουν πολλοί άνθρωποι ήταν χάλκινα, δεν θα είχαμε την ανάγκη τόσων αντισηπτικών, ούτε το άγχος εάν μολυνθούμε ή όχι με επαφή; Τέτοια αντικείμενα θα μπορούσε να είναι οι χειρολαβές των θυρών σε σπίτια, εισόδους πολυκατοικιών, καταστήματα, τράπεζες, ξενοδοχεία, κλπ, οι λαβές στα καλάθια των υπεραγορών (super market), τα πλήκτρα στα μηχανήματα τραπεζικών συναλλαγών, τα στροφεία βρυσών σε δημόσιες τουαλέτες, κλπ. Γιατί να μην είναι χάλκινα κάποια αντικείμενα που πιάνουν οι ηλικιωμένοι σε γηροκομεία, ώστε να μην κινδυνεύουν οι άνθρωποι;
Από τους παλαιοτάτους χρόνους οι γενιές χρησιμοποιούσαν τον χαλκό για προστασία από ιώσεις. Αρχαίοι έλληνες πολεμιστές εικονίζονται με χάλκινο περιβραχιόνιο ή απολύμαιναν πληγές με ορείχαλκο. Φορούσαν επίσης χάλκινα κοσμήματα, που δεν ήταν μόνο για decoration. Πολλές αλοιφές περιέχουν ρινίσματα χαλκού.
Μήπως, αναρωτιέμαι πάλι, θα ήταν καλό να έχουμε κάτι χάλκινο επάνω μας που ν’ ακουμπάει στο δέρμα; Π.χ. θα μπορούσαμε να φτιάξουμε, με μηδενικό κόστος, από τον χαλκό ενός καλωδίου, π.χ. ένα δαχτυλίδι 5-6 σπειρών. ‘Η ένα περικάρπιο. Ή ένα σταυρουδάκι. Ή κάτι άλλο, το οποίο όμως πρέπει ν’ ακουμπάει στο δέρμα μας.
Ίσως η λύση είναι περισσότερο κοντά μας από ότι μας κάνουν να πιστεύουμε μέσω των τηλεοράσεων, που κακώς τις έχετε ακόμη στις πρίζες.
Χρήστος Μαντζιάρης
