Σε υπόθεση άκρως… οικογενειακή φαίνεται ότι είχαν μετατρέψει το μεγάλο φαγοπότι στην ΑΕΠΙ το αφεντικό της εταιρείας Πέτρος Ξανθόπουλος, ο γιός του
Δημήτρης και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.Τα έργα και οι ημέρες της εν λόγω οικογένειας, που
έχει κάνει την Ανώνυμη Εταιρία Πνευματικής Ιδιοκτησίας «τσιφλίκι» της εδώ και 80 χρόνια, έρχονται στο φως της δημοσιότητας – μέσα από ρεπορτάζ της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα» – προκαλώντας οργή και αγανάκτηση.
Πατέρας, υιός, η μητέρα Νικολέτα, η κόρη Νινόν και η σύζυγος του Δημήτρη Ξανθόπουλου, Μαργαρίτα Λυμπέρη, κατέλαβαν τις θέσεις εξουσίας στην εταιρεία και μέσα από αυτές έγιναν πάμπλουτοι, αφήνοντας μερικά ψίχουλα στους σχεδόν 15.000 Έλληνες δημιουργούς που εκπροσωπούν.
Πρόκειται για μια ιστορία με αμαρτωλό παρελθόν και ακόμη πιο σκανδαλώδες παρόν. Ήταν το μακρινό 1938 όταν ο θετός πατέρας του Πέτρου Ξανθόπουλου, Δημήτρης, αγόρασε την ΑΕΠΙ 8 χρόνια μετά την δημιουργία της από τον εκ των ιδρυτών της Ζαχαρία Μακρή.
Ο σημερινός επικεφαλής της την κληρονόμησε το 1972 και σιγά-σιγά έβαλε στο παιχνίδι και τον γιό του Δημήτρη, ώστε να συνεχίσει την δυναστεία που έχει φτωχοποιήσει καλλιτέχνες, στιχουργούς, παραγωγούς αλλά και οποίον τολμάει να ανοίξει το ραδιόφωνό του για να ακούσει μουσική.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως το φαινόμενο αυτό συνιστά παγκόσμια πρωτοτυπία, αφού σε καμία άλλη χώρα του κόσμου τα πνευματικά δικαιώματα δεν ανήκουν σε ιδιωτική εταιρεία.
Μόνο στην ελληνική ΑΕΠΙ συμβαίνει να μην υπάρχει κανένας δημιουργός στη μετοχική σύνθεσή της, με αποτέλεσμα οι διοικούντες της να μην λογοδοτούν στους καλλιτέχνες για λογαριασμό των οποίων υποτίθεται ότι
λειτουργούν.
Ενδεικτικό του μονοπωλιακού και κερδοσκοπικού χαρακτήρα της ΑΕΠΙ είναι το γεγονός ότι οι προμήθειες της εταιρείας για τα πνευματικά δικαιώματα φτάνουν το εξωφρενικό 33% την ώρα που σε οποιαδήποτε άλλη χώρα το ποσοστό αυτό δεν ξεπερνά το 20%.
Η ασυδοσία αυτή ήρθε και «νομιμοποιήθηκε» με την ψήφιση του Νόμου 2121/1993, ο οποίος εκχώρησε στην εταιρεία απεριόριστα περιθώρια δράσης, με αποτέλεσμα την κορύφωση του οργίου της ρεμούλας.
Βάσει αυτού του παράλογου νόμου η ΑΕΠΙ απέκτησε το δικαίωμα να διώκει με τη διαδικασία του Αυτοφώρου όσους έκαναν το… «έγκλημα» να ακούσουν μουσική στο τρανζίστορ.
Ακόμη και η Αστυνομία έφτασε στο σημείο να λειτουργεί σαν εισπράκτορας της ΑΕΠΙ, μαζεύοντας τα πρόστιμα από καφετέριες, κομμωτήρια, περίπτερα και όποιες άλλες επιχειρήσεις είχαν ανοιχτά ραδιόφωνα και τηλεοράσεις.
Τα δίχτυα των αρπακτικών της ΑΕΠΙ για κάποιο ανεξήγητο λόγο έφτασαν μέχρι και στο χαρτί Α3 και Α4 που χρησιμοποιούμε για τις εκτυπώσεις, αφού και για αυτά επιβάλλεται και καταβάλλεται φόρος 4% υπέρ των πνευματικών δικαιωμάτων.
Το ίδιο ισχύει και για τις συσκευές αναπαραγωγής ήχου που εισάγονται στην Ελλάδα, για τις οποίες επίσης έχει θεσπιστεί τέλος 6%.
Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της αρπαχτής αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι το διάστημα 1991-2012 η ΑΕΠΙ εισέπραξε τόκους ύψους 9 εκατ. ευρώ.
Σύμφωνα με το πόρισμα – καταπέλτη των ορκωτών λογιστών της Ernst & Young Ελλάς τα χρήματα αυτά ουδέποτε αποδόθηκαν στους πραγματικούς δικαιούχους, δηλαδή στους δημιουργούς, αλλά κατέληξαν στις τσέπες των ιδιοκτητών.
Περισσότερες από 48.000 εισαγγελικές απαγορεύσεις, 4.000 εξώδικα, 5.000 μηνύσεις και 1000 αγωγές περιελάμβανε το πογκρόμ σε βάρος βιοπαλαιστών μικρομεσαίων επιχειρηματιών από το 2010 μέχρι το 2015. Ούτε αυτά τα έσοδα, όμως έφτασαν, ποτέ στους καλλιτέχνες.
Τα αδιανέμητα δικαιώματα άγγιξαν το 2014 στα 42,5 εκατ. ευρώ. Με εξαίρεση, βέβαια, τους λίγους και εκλεκτούς τραγουδοποιούς, τρανταχτά ονόματα της μουσικής, που είχαν ξεχωριστή μεταχείριση.
Ο Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Πνευματικών Δικαιωμάτων «Αυτοδιαχείριση» με επικεφαλής τον συνθέτη Γιάννη Γλέζο ενημέρωσε τους καλλιτέχνες και τις αρμόδιες αρχές για το «πάρτι» και κάπως έτσι ξεκίνησε το ξεσκέπασμα του σκανδάλου μεγατόνων.
Η καταχρηστική συμπεριφορά της ΑΕΠΙ σε βάρος χιλιάδων δημιουργών θορύβησε το υπουργείο Πολιτισμού που ζήτησε από τους ανθρώπους της εταιρείας να προσκομίσουν όλα τα οικονομικά στοιχεία.
Όπως ήταν αναμενόμενο εκείνοι αρνήθηκαν αλλά μετά το πρόστιμο ύψους 85.000 ευρώ που τους επιβλήθηκε αναγκάστηκαν να συνεργαστούν. Ήταν τότε που μπήκαν μέσα οι ελεγκτές και εντόπισαν σημεία και τέρατα.
Όπως προέκυψε, το 2014 τα θετικά κεφάλαια έφταναν μόλις στα 983.000 ευρώ την ώρα που τα αρνητικά είχαν εκτοξευθεί στα 19,9 εκατ. ευρώ.
Ανάμεσα σε όλα τα άλλα βρέθηκαν και 5 εταιρίες της οικογένειας Ξανθόπουλου, οι οποίες θησαύρισαν από την ΑΕΠΙ ενώ η ίδια μετρούσε τις ανυπολόγιστες ζημιές της.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της εταιρείας ΕΔΙΣ που από το 2011 μέχρι το 2014 είχε συναλλαγές 8 εκατ. ευρώ με την ΑΕΠΙ, χωρίς να έχει κανένα άλλο πελάτη.
Τα μεγαλοστελέχη της δεν δίστασαν να βάλουν χέρι ακόμη και στα 6 εκατ. ευρώ, που προορίζονταν για πολιτιστικούς και ανθρωπιστικούς σκοπούς. Τα χρήματα αυτά δαπανήθηκαν για το μουσικό αρχείο της ΑΕΠΙ και για την πληρωμή των υπάλληλων της.
Τα νούμερα, όμως, που προκαλούν τη μεγαλύτερη οργή είναι αυτά που αφορούν στη μισθοδοσία της 5μελους οικογένειας που έφτασε το 1,5 εκατ. ευρώ το χρόνο.
Εκτός από τον πατέρα Πέτρο και τον υιο Δημήτρη, παχυλούς μισθούς λάμβαναν η μητέρα Νικολέτα, η κόρη Νινόν και η σύζυγος του Δημήτρη Ξανθόπουλου, Μαργαρίτα Λυμπέρη, παρόλο που οι τρεις γυναίκες εμφανίζονταν σπάνια στην εταιρεία.
Το 2011 ο διευθύνων σύμβουλος Πέτρος Ξανθόπουλος αμειβόταν με 625.565 ευρώ ετησίως, δηλαδή με 52.000 ευρώ το μήνα.
Ο αναπληρωτής διευθύνων Σύμβουλος Παντελής Γρετζελιάς καρπωνόταν 195.000 ευρώ, ο γενικός διευθυντής Δημήτρης Ξανθόπουλος 294.000 ευρώ και η υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων – μια εκ των γυναικών της οικογένειας – 466.000 ευρώ το χρόνο.
Παράλληλα, όλοι τους λάμβαναν μπόνους παραστάσεων στο διοικητικό συμβούλιο 2.000 – 4.000 ευρώ, ενώ τους παρέχονταν ιδιωτική ασφάλιση, αυτοκίνητα και άλλες ανέσεις.
Ακόμη και το χλιδάτο ακίνητο των 214 τ.μ., όπου στεγάζονται τα γραφεία της ΑΕΠΙ επί της οδού Σάμου 51 στο Μαρούσι, νοικιάζεται έναντι 7.700 ευρώ το μήνα την ώρα που οι δημιουργοί αμείβονται από… μηδέν έως 5.000 ευρώ το χρόνο για τα δικαιώματα των ίδιων των έργων τους.
Όταν, μάλιστα, επιβλήθηκαν τα capital controls το καλοκαίρι του 2015 η διοίκηση έδωσε εντολή στους αντιπροσώπους σε όλη την Ελλάδα να μαζέψουν όλα τα χρήματα από τα πνευματικά δικαιώματα από καταστήματα και πελάτες σε μετρητά και να τους τα παραδώσουν.
Αλλά και μετά τον έλεγχο, που έγινε με εντολή του υπουργείου Πολιτισμού, εμφανίστηκε μια ακόμη εταιρεία στο όνομα του Δημήτρη Ξανθόπουλου, κάνοντας εξίσου ύποπτες συναλλαγές με την ΑΕΠΙ.
Πρόκειται για την Opus Μονοπρόσωπη ΕΠΕ, που κατασκευάζει ανδρείκελα του μποξ για γυμναστήρια και αθλητικούς συλλόγους, δραστηριότητα που ουδεμία σχέση έχει με τη μουσική και τα πνευματικά δικαιώματα.
Κι όμως, η εν λόγω εταιρεία είχε την έδρα και τα γραφεία της μέσα στην ΑΕΠΙ και χρησιμοποιούσε τις υποδομές αλλά και τους υπαλλήλους της ΑΕΠΙ χωρίς φυσικά να καταβάλει κάποιο τίμημα.
Στα ίδια γραφεία έδρευε και η μουσική πλατφόρμα Bt Flow με αντικείμενο την πώληση μουσικής, κάτι που έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τους σκοπούς και τα συμφέροντα της ΑΕΠΙ.
Μετά από αυτές τις καταιγιστικές εξελίξεις η συντριπτική πλειονότητα των δημιουργών ζητά η ΑΕΠΙ να λειτουργήσει σε καθεστώς εξυγίανσης υπό άλλη διοίκηση, αφού εάν καταρρεύσει πάνω από 10.000 οικογένειες δημιουργών θα βρεθούν στον αέρα.
Τις επόμενες ημέρες, πάντως, αναμένονται και νέες σκανδαλώδεις αποκαλύψεις για την αμαρτωλή ΑΕΠΙ από την Kontra News, που θα προκαλέσουν ακόμη μεγαλύτερο σάλο. kourdistoportocali.com
Δημήτρης και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.Τα έργα και οι ημέρες της εν λόγω οικογένειας, που
Πατέρας, υιός, η μητέρα Νικολέτα, η κόρη Νινόν και η σύζυγος του Δημήτρη Ξανθόπουλου, Μαργαρίτα Λυμπέρη, κατέλαβαν τις θέσεις εξουσίας στην εταιρεία και μέσα από αυτές έγιναν πάμπλουτοι, αφήνοντας μερικά ψίχουλα στους σχεδόν 15.000 Έλληνες δημιουργούς που εκπροσωπούν.
Πρόκειται για μια ιστορία με αμαρτωλό παρελθόν και ακόμη πιο σκανδαλώδες παρόν. Ήταν το μακρινό 1938 όταν ο θετός πατέρας του Πέτρου Ξανθόπουλου, Δημήτρης, αγόρασε την ΑΕΠΙ 8 χρόνια μετά την δημιουργία της από τον εκ των ιδρυτών της Ζαχαρία Μακρή.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως το φαινόμενο αυτό συνιστά παγκόσμια πρωτοτυπία, αφού σε καμία άλλη χώρα του κόσμου τα πνευματικά δικαιώματα δεν ανήκουν σε ιδιωτική εταιρεία.
Μόνο στην ελληνική ΑΕΠΙ συμβαίνει να μην υπάρχει κανένας δημιουργός στη μετοχική σύνθεσή της, με αποτέλεσμα οι διοικούντες της να μην λογοδοτούν στους καλλιτέχνες για λογαριασμό των οποίων υποτίθεται ότι
λειτουργούν.
Ενδεικτικό του μονοπωλιακού και κερδοσκοπικού χαρακτήρα της ΑΕΠΙ είναι το γεγονός ότι οι προμήθειες της εταιρείας για τα πνευματικά δικαιώματα φτάνουν το εξωφρενικό 33% την ώρα που σε οποιαδήποτε άλλη χώρα το ποσοστό αυτό δεν ξεπερνά το 20%.
Η ασυδοσία αυτή ήρθε και «νομιμοποιήθηκε» με την ψήφιση του Νόμου 2121/1993, ο οποίος εκχώρησε στην εταιρεία απεριόριστα περιθώρια δράσης, με αποτέλεσμα την κορύφωση του οργίου της ρεμούλας.
Βάσει αυτού του παράλογου νόμου η ΑΕΠΙ απέκτησε το δικαίωμα να διώκει με τη διαδικασία του Αυτοφώρου όσους έκαναν το… «έγκλημα» να ακούσουν μουσική στο τρανζίστορ.
Ακόμη και η Αστυνομία έφτασε στο σημείο να λειτουργεί σαν εισπράκτορας της ΑΕΠΙ, μαζεύοντας τα πρόστιμα από καφετέριες, κομμωτήρια, περίπτερα και όποιες άλλες επιχειρήσεις είχαν ανοιχτά ραδιόφωνα και τηλεοράσεις.
Τα δίχτυα των αρπακτικών της ΑΕΠΙ για κάποιο ανεξήγητο λόγο έφτασαν μέχρι και στο χαρτί Α3 και Α4 που χρησιμοποιούμε για τις εκτυπώσεις, αφού και για αυτά επιβάλλεται και καταβάλλεται φόρος 4% υπέρ των πνευματικών δικαιωμάτων.
Το ίδιο ισχύει και για τις συσκευές αναπαραγωγής ήχου που εισάγονται στην Ελλάδα, για τις οποίες επίσης έχει θεσπιστεί τέλος 6%.
Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της αρπαχτής αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι το διάστημα 1991-2012 η ΑΕΠΙ εισέπραξε τόκους ύψους 9 εκατ. ευρώ.
Σύμφωνα με το πόρισμα – καταπέλτη των ορκωτών λογιστών της Ernst & Young Ελλάς τα χρήματα αυτά ουδέποτε αποδόθηκαν στους πραγματικούς δικαιούχους, δηλαδή στους δημιουργούς, αλλά κατέληξαν στις τσέπες των ιδιοκτητών.
Περισσότερες από 48.000 εισαγγελικές απαγορεύσεις, 4.000 εξώδικα, 5.000 μηνύσεις και 1000 αγωγές περιελάμβανε το πογκρόμ σε βάρος βιοπαλαιστών μικρομεσαίων επιχειρηματιών από το 2010 μέχρι το 2015. Ούτε αυτά τα έσοδα, όμως έφτασαν, ποτέ στους καλλιτέχνες.
Τα αδιανέμητα δικαιώματα άγγιξαν το 2014 στα 42,5 εκατ. ευρώ. Με εξαίρεση, βέβαια, τους λίγους και εκλεκτούς τραγουδοποιούς, τρανταχτά ονόματα της μουσικής, που είχαν ξεχωριστή μεταχείριση.
Ο Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Πνευματικών Δικαιωμάτων «Αυτοδιαχείριση» με επικεφαλής τον συνθέτη Γιάννη Γλέζο ενημέρωσε τους καλλιτέχνες και τις αρμόδιες αρχές για το «πάρτι» και κάπως έτσι ξεκίνησε το ξεσκέπασμα του σκανδάλου μεγατόνων.
Η καταχρηστική συμπεριφορά της ΑΕΠΙ σε βάρος χιλιάδων δημιουργών θορύβησε το υπουργείο Πολιτισμού που ζήτησε από τους ανθρώπους της εταιρείας να προσκομίσουν όλα τα οικονομικά στοιχεία.
Όπως ήταν αναμενόμενο εκείνοι αρνήθηκαν αλλά μετά το πρόστιμο ύψους 85.000 ευρώ που τους επιβλήθηκε αναγκάστηκαν να συνεργαστούν. Ήταν τότε που μπήκαν μέσα οι ελεγκτές και εντόπισαν σημεία και τέρατα.
Όπως προέκυψε, το 2014 τα θετικά κεφάλαια έφταναν μόλις στα 983.000 ευρώ την ώρα που τα αρνητικά είχαν εκτοξευθεί στα 19,9 εκατ. ευρώ.
Ανάμεσα σε όλα τα άλλα βρέθηκαν και 5 εταιρίες της οικογένειας Ξανθόπουλου, οι οποίες θησαύρισαν από την ΑΕΠΙ ενώ η ίδια μετρούσε τις ανυπολόγιστες ζημιές της.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της εταιρείας ΕΔΙΣ που από το 2011 μέχρι το 2014 είχε συναλλαγές 8 εκατ. ευρώ με την ΑΕΠΙ, χωρίς να έχει κανένα άλλο πελάτη.
Τα μεγαλοστελέχη της δεν δίστασαν να βάλουν χέρι ακόμη και στα 6 εκατ. ευρώ, που προορίζονταν για πολιτιστικούς και ανθρωπιστικούς σκοπούς. Τα χρήματα αυτά δαπανήθηκαν για το μουσικό αρχείο της ΑΕΠΙ και για την πληρωμή των υπάλληλων της.
Τα νούμερα, όμως, που προκαλούν τη μεγαλύτερη οργή είναι αυτά που αφορούν στη μισθοδοσία της 5μελους οικογένειας που έφτασε το 1,5 εκατ. ευρώ το χρόνο.
Εκτός από τον πατέρα Πέτρο και τον υιο Δημήτρη, παχυλούς μισθούς λάμβαναν η μητέρα Νικολέτα, η κόρη Νινόν και η σύζυγος του Δημήτρη Ξανθόπουλου, Μαργαρίτα Λυμπέρη, παρόλο που οι τρεις γυναίκες εμφανίζονταν σπάνια στην εταιρεία.
Το 2011 ο διευθύνων σύμβουλος Πέτρος Ξανθόπουλος αμειβόταν με 625.565 ευρώ ετησίως, δηλαδή με 52.000 ευρώ το μήνα.
Ο αναπληρωτής διευθύνων Σύμβουλος Παντελής Γρετζελιάς καρπωνόταν 195.000 ευρώ, ο γενικός διευθυντής Δημήτρης Ξανθόπουλος 294.000 ευρώ και η υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων – μια εκ των γυναικών της οικογένειας – 466.000 ευρώ το χρόνο.
Παράλληλα, όλοι τους λάμβαναν μπόνους παραστάσεων στο διοικητικό συμβούλιο 2.000 – 4.000 ευρώ, ενώ τους παρέχονταν ιδιωτική ασφάλιση, αυτοκίνητα και άλλες ανέσεις.
Ακόμη και το χλιδάτο ακίνητο των 214 τ.μ., όπου στεγάζονται τα γραφεία της ΑΕΠΙ επί της οδού Σάμου 51 στο Μαρούσι, νοικιάζεται έναντι 7.700 ευρώ το μήνα την ώρα που οι δημιουργοί αμείβονται από… μηδέν έως 5.000 ευρώ το χρόνο για τα δικαιώματα των ίδιων των έργων τους.
Όταν, μάλιστα, επιβλήθηκαν τα capital controls το καλοκαίρι του 2015 η διοίκηση έδωσε εντολή στους αντιπροσώπους σε όλη την Ελλάδα να μαζέψουν όλα τα χρήματα από τα πνευματικά δικαιώματα από καταστήματα και πελάτες σε μετρητά και να τους τα παραδώσουν.
Αλλά και μετά τον έλεγχο, που έγινε με εντολή του υπουργείου Πολιτισμού, εμφανίστηκε μια ακόμη εταιρεία στο όνομα του Δημήτρη Ξανθόπουλου, κάνοντας εξίσου ύποπτες συναλλαγές με την ΑΕΠΙ.
Πρόκειται για την Opus Μονοπρόσωπη ΕΠΕ, που κατασκευάζει ανδρείκελα του μποξ για γυμναστήρια και αθλητικούς συλλόγους, δραστηριότητα που ουδεμία σχέση έχει με τη μουσική και τα πνευματικά δικαιώματα.
Κι όμως, η εν λόγω εταιρεία είχε την έδρα και τα γραφεία της μέσα στην ΑΕΠΙ και χρησιμοποιούσε τις υποδομές αλλά και τους υπαλλήλους της ΑΕΠΙ χωρίς φυσικά να καταβάλει κάποιο τίμημα.
Στα ίδια γραφεία έδρευε και η μουσική πλατφόρμα Bt Flow με αντικείμενο την πώληση μουσικής, κάτι που έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τους σκοπούς και τα συμφέροντα της ΑΕΠΙ.
Μετά από αυτές τις καταιγιστικές εξελίξεις η συντριπτική πλειονότητα των δημιουργών ζητά η ΑΕΠΙ να λειτουργήσει σε καθεστώς εξυγίανσης υπό άλλη διοίκηση, αφού εάν καταρρεύσει πάνω από 10.000 οικογένειες δημιουργών θα βρεθούν στον αέρα.
Τις επόμενες ημέρες, πάντως, αναμένονται και νέες σκανδαλώδεις αποκαλύψεις για την αμαρτωλή ΑΕΠΙ από την Kontra News, που θα προκαλέσουν ακόμη μεγαλύτερο σάλο. kourdistoportocali.com
