ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΚΛΟΠΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ (μέσω των capitals controls) ΚΑΙ Η ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΣΤΙΚΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ
Η κλοπή των ελληνικών
καταθέσεων, μέσω των capitals controls, αποτελεί πλέον μία «χωνεμένη» και παθητικά αποδεκτή
πραγματικότητα – για τους αδαείς αποδέκτες – θύματα. Η, άνευ κριτική σκέψη,
αποδοχή αυτής της κυβερνητικής επιχείρησης όμως, δεν αποτελεί φαινόμενο της
μίας μέρας. Οι προεκτάσεις και το μέγεθος των συνεπειών που προκαλούνται από
αυτή την παθητική στάση μπορούν να αποβούν μοιραίες και ανεπανόρθωτες για το
μέλλον, όχι μόνο της χώρας, αλλά όλων μας. Με αυτό το άρθρο, επιχειρώ να τονίσω
κομβικά σημεία του ζητήματος, με απώτερο σκοπό την αφύπνιση του μέσου Έλληνα,
όσον αφορά τις ασυνείδητες επιλογές του.
Η θέση που καταθέτω, ουδεμία σχέση έχει με πολιτικά κίνητρα.
Θα μιλήσω σε πρώτο πρόσωπο, προκειμένου να δείξω στους
αναγνώστες το πραγματικό μέγεθος της κατάστασης. Ας υποθέσουμε ότι κατάφερνα με
διάφορους τρόπους, σαν κυβέρνηση, (όπως και έγινε) να κρατήσω τις καταθέσεις
σας (με παρακράτηση) στην απόλυτη κυριαρχία μου. Σαφώς, θα κάνω αυτή ην
παρακράτηση χωρίς να σας έχω ενημερώσει νωρίτερα·
επίσης, δε θα σας γνωστοποιήσω τίποτα σχετικά με την ιδιόχρηση που θα υποστούν
τα χρήματά σας από την κυβέρνησή μου, ούτε βέβαια και για όσα θα εξοικονομήσω
διαχειριζόμενος τις καταθέσεις σας κατά το δοκούν. Ωστόσο, θα έχετε δικαίωμα να
εισπράττετε ένα ποσό, που εγώ θα έχω καθορίσει ως επιτρεπόμενο, κάθε εβδομάδα· από
το συνολικό πλούτο σας τον οποίο – με τη θέλησή σας – παρακρατώ και αξιοποιώ
για δικό μου όφελος. Επίσης, μέσω αυτή της νοητής συμφωνίας που έχουμε
(ανεπαισθήτως) συνάψει εναντίον σας, με έμμεσο τρόπο, δε σας είναι επιτρεπτό να
δημιουργήσετε εμπορική κίνηση με ποσό ανώτερο από αυτό που εγώ έχω καθορίσει.
Ουσιαστικά, διαχειρίζομαι τον πλούτο σας χωρίς εσείς να έχετε καμία δυνατότητα
παρέμβασης σε αυτή τη διαχείριση. Το αποτέλεσμα είναι να μην μπορείτε να
αναπαράγετε τον πλούτο – χρήμα προκειμένου στη δημιουργία νέου πλούτου. Η
βελτίωση της διαβίωσής σας καθώς και του γενικότερου βιωτικού επιπέδου σας
γίνεται, με αυτό τον τρόπο, ακατόρθωτη. Συνεπώς, ελέγχω τη ζωή σας σε όλο το
εύρος της.
Ας μην ξεχνάμε ότι σε όλα τα δικτατορικά καθεστώτα ανά
τον κόσμο αυτό είναι το ζητούμενο και εγώ κατάφερα να το πετύχω δια της άγνοιάς
σας και με τη συγκατάθεσή σας. Επειδή όμως, πιθανόν κάποιοι να πήραν χαμπάρι το
μέγεθος της απάτης μου εναντίον τους και φωνάζουν, θα πρέπει να βρω ένα τρόπο
ώστε να συμφωνήσουν ότι πήραν τα χρήματά τους άτοκα και χωρίς κανένα μέρισμα
από τις πιθανές επενδύσεις που έχω κάνει τόσο καιρό με τα παρακρατημένα χρήματά
σας – που τόσο καλοκάγαθα μου παραχωρήσατε προς αξιοποίηση. Σπάζοντας το κεφάλι
μου λοιπόν να βρω λύση προκειμένου και τα χρήματά σας να συνεχίσω να έχω υπό
προσωπική διαχείριση και οι «αγανακτισμένοι» να ησυχάσουν συμφωνώντας μαζί μου,
ανακαλύπτω το ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΧΡΗΜΑ. Με αυτό τον τρόπο, είμαι σίγουρος ότι όλοι θα
είμαστε ευχαριστημένοι και επιτέλους θα μπορέσω να ολοκληρώσω τη δόλια δουλειά
μου με την ησυχία μου.
Θα δώσω σε όλους σας από μια κάρτα αντί να σας δώσω τα
χρήματά σας, τα οποία χρειάζομαι οπωσδήποτε, για να κάνετε τις δουλειές σας. Για
παράδειγμα, πες ότι πρέπει να σου δίνω από τα δεδουλευμένα σου 1000 ευρώ το
μήνα για να καλύψεις τις ανάγκες σου, σίτισης, ένδυσης, ενοικίου, ρεύμα, νερό,
τηλέφωνο και όποιες άλλες ανάγκες έχεις, φαντάζεσαι πόσο ποιο φτωχός θα γίνω
(και ειδικά τώρα που έχω καλομάθει) αν βγάλω από τη τσέπη μου να σας δώσω τα
χρήματά σας να τα κάνετε ότι θέλετε; Σαφώς και δεν μπορώ να περιμένω να τα
καταναλώσετε για να ξαναέρθουν στην κυριότητά μου. Συνεπώς, θα σας δώσω, χρησιμοποιώντας
οποιοδήποτε παραμύθι, μια κάρτα την οποία θα πάρετε και θα πείτε και ένα τραγούδι.
Ας δούμε πώς θα γίνει αυτό. Έστω ότι σου έδωσα τα
δεδουλευμένα σου σε κάρτα 1000 ευρώ για ένα μήνα. Εσύ, ας πούμε, θα
καταναλώσεις 100 ευρώ την πρώτη μέρα (συγχρόνως, κάθε φορά που χρησιμοποίησες
την κάρτα σου μέσα στην ημέρα, έως ότου να χαλάσεις τα 100 ευρώ, η τράπεζα εκμεταλλεύεται
διπλά το κεφάλαιό σου) αυτά τα 100 εκατό ευρώ εγώ θα πρέπει να τα πληρώσω. Ενώ
εσύ τα πλήρωσες τις μετρητοίς εγώ θα τα πληρώσω μέσα σε ένα χρονικό διάστημα
που φυσικά θα ορίσω εγώ. Φυσικά έχω στα χέρια μου και τα υπόλοιπα 900 ευρώ που
δεν έχεις καταναλώσει ακόμα και πιθανόν να μην τα καταναλώσεις δικά σου είναι
άλλωστε ό,τι θες την κάνεις την καρτούλα. Τα 100 ευρώ που ξόδεψες, ξέρω και που
ακριβώς τα ξόδεψες. Και θα μου πεις τώρα «σιγά μωρέ και τι έγινε ξέρεις τι
αγόρασα και λοιπόν»; Θα σου απαντούσα τα εξής: «διακρίνω από τις κινήσεις της
κάρτας που σου έδωσα ότι κάνεις χρήση πολλών λιπαρών τροφών και αυτό –
πιθανότατα στο μέλλον – θα έχει ως αποτέλεσμα να κινδυνεύεις από καρδιοαγγειακές
παθήσεις», αυτό, σχεδόν με προετοιμάζει για το μελλοντικό γεγονός της νοσηλείας
σου. Κατά συνέπεια, οι ασφαλιστικές σου εισφορές θα πρέπει να αυξηθούν κατά 30%
για να μπορώ τουλάχιστον να σε κάνω καλά. Τι νομίζεις ερήμην με έχωσες διευθυντή και πληρεξούσιό σου; Σε
περίπτωση που δεν καταναλώσεις όλο το
ποσό σου (1000 ευρώ) θα το εντάξω με τα υπόλοιπα χρήματά σου – που παρακρατώ
στην τράπεζα – χωρίς να σου προσφέρεται καμία περίπτωση η οποία να σου
επιτρέπει να πάρεις το ποσό σου ολόκληρο στα χέρια σου. Κοινώς, δε θα έχεις
καμία δυνατότητα (προ capitals controls) ρευστοποίησης. Έτσι, μη μπορώντας να κάνεις διαφορετικά
και επειδή η κάρτα σου παρέχει και ένα prestige, τελικά θα συμφωνήσουμε υπέρ μου.
Ας μην παραλείψω να σου γνωστοποιήσω το γεγονός ότι, το
δικτατορικό σύστημα που εφαρμόζω μεταξύ μας δεν έχεις κανένα λόγο να το
θεωρήσεις ανελεύθερο και ολοκληρωτικό. Άλλωστε, με τόσο πλούτο που κατέχεις,
σίγουρα χρειάζεσαι έναν δεινό διαχειριστή σαν κι εμένα προς αξιοποίησή του. Όπως
τα μουλάρια δεν είναι δυνατόν να εμπορευθούν αυτό που κουβαλάνε, έτσι κι εσύ εμφανίζεσαι,
μάλλον ανίκανος να κατέχεις ακόμη και τα ίδια τα κεκτημένα σου. Μόνη λύση σου
τα zanax και ο ύπνος. Καληνύχτα.
ΑΡΜΑΓΕΔΩΝ
