Υδρογόνο γιατί δεν το απελευθερώνουν?

 

Οι κοινωνίες να σώσουν ΤΩΡΑ το υδρογόνο από τα νύχια του Κεφαλαίου

Οι κοινωνίες να σώσουν ΤΩΡΑ το υδρογόνο από τα νύχια του Κεφαλαίου

Γράφει ο Κώστας Λάμπος, Διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών, Δοκιμιογράφος

claslessdemocracy@gmail.com,

Το υδρογόνο ως μορφή ενέργειας και ως οικονομία του υδρογόνου[1] μπήκε πιά, έστω και επεισοδιακά και με μεγάλη καθυστέρηση, στην ζωή μας. Ήδη περισσότερες από είκοσι χώρες παράγουν υδρογόνο και με αυτό κινούν την οικονομία τους αποδεσμευόμενες σταδιακά από τα ορυκτά καύσιμα, ενώ σχεδόν όλες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα,  σχεδιάζουν αντίστοιχες ενεργειακές πολιτικές. Το πρόβλημα όμως είναι, αν η πηγή του υδρογόνου[2], το νερό θα είναι ελεύθερο αγαθό  για όλους[3], όπως το προικοδότησε η κοινή μας Μάνα Φύση, ώστε ο καθένας να παράγει όση ενέργεια χρειάζεται για την ευημερία και ευτυχία του, ή το νερό θα αντιμετωπισθεί ως ‘εμπορεύσιμο αγαθό’  όπως ο λεγόμενος Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, γνωστό όργανο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, υποδεικνύει και η οδηγία 2000/60/ΕΚ ορίζει, σύμφωνα με την οποία όλες οι χώρες κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης οφείλουν να εναρμονιστούν «θέτοντας σε ισχύ  τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές  διατάξεις και να συμμορφωθούν  προς αυτήν την οδηγία μέχρι 22.12.2003».  

 Η Ελλάδα, ως χώρα υποτελής, ανταποκρίθηκε άμεσα σε αυτήν την οδηγία με τον Νόμο 3199/2003, Περί προστασίας  και διαχείρισης υδάτων και την εναρμόνιση με την οδηγία 2000/60/ΕΚ. Σύμφωνα με αυτόν τον νόμο και το συμπλήρωμά του, την με στοιχεία 4354/05/12/2005, (ΦΕΚ1784/20.12.2005) Κοινή Υπουργική Απόφαση, συγκρότησαν μια δαιδαλώδη και ιεραρχικά κάθετη εξουσιαστική υπηρεσία για τον απόλυτο έλεγχο πάνω στο νερό και την αποξένωση της κοινωνίας από βασικότερο στοιχείο της ζωής, της προόδου και του πολιτισμού. Έτσι σύμφωνα με το άρθρο 11, παράγραφος 1 του προαναφερθέντος νόμου «καθίσταται υποχρεωτική η απόκτηση άδειας χρήσης του νερού και εκτέλεσης έργων αξιοποίησής του,  από κάθε νομικό και φυσικό πρόσωπο». Από την υποχρέωση άδειας χρήσης του νερού δεν εξαιρούνται ούτε οι ιδιοκτήτες πηγαδιών, ούτε και όσοι, κύρια στις νησιωτικές περιοχές, συλλέγουν το νερό της βροχής για τις στοιχειώδεις ανθρώπινες και οικογενειακές τους ανάγκες, ακόμα ούτε και εκείνοι που έχουν άμεση πρόσβαση σε φυσικές πηγές, ποτάμια, λίμνες και θάλασσες.

Για να κατανοηθεί μάλιστα η σοβαρότητα των διατάξεων του νόμου που αποξενώνει την κοινωνία από το νερό, προφανώς για λογαριασμό του κεφαλαίου, καταλήγει: «στους παραβάτες των όρων και των περιορισμών που καθορίζονται στις άδειες επιβάλλεται, ως διοικητική κύρωση πρόστιμο από 200 μέχρι 600.000 Ευρώ, ανεξάρτητα από  την ποινική ή την αστική ευθύνη ή τις διοικητικές  κυρώσεις που προβλέπονται από άλλες διατάξεις», (άρθρο 13.1 του Νόμου 3199/2003). Όπως όλοι οι νόμοι έτσι και ο προκείμενος είναι σαφής, όσον αφορά στις προθέσεις του νομοθέτη και στο ποιος και για ποιον νομοθετεί υπέρ του κεφαλαίου και σε βάρος της κοινωνίας και της ανθρωπότητας γενικά.

Μετά από όλα αυτά, αλλά και πάρα πολλά άλλα που εγγίζουν τον βαθμό του εγκλήματος κατά της κοινωνίας, η επιλογή να συνδέει κανείς την εφαρμογή της υδρογονοενέργειας  με ιδιωτικές, εγχώριες και ξένες,  και κρατικές επενδύσεις για την παραγωγή υδρογόνου και την διάθεσή του μέσω δικτύων διανομής  στους καταναλωτές είναι αφελής αν δεν είναι σκόπιμα παραπλανητική και εμβόλιμη. Αποτελεί ιστορική βεβαιότητα πως αν η υδρογονοενέργεια περιοριστεί  στην μορφή των μεγάλων ιδιωτικών ή και κρατικών μονάδων παραγωγής και διανομής, τότε οι χρήστες/καταναλωτές, άτομα, νοικοκυριά, τοπική αυτοδιοίκηση και παραγωγικές μονάδες, θα συνεχίσουν, όπως και με τα ορυκτά καύσιμα, να είναι εξαρτημένοι ενεργειακά από κερδοσκοπικά μονοπώλια, πράγμα που περιορίζει το υδρογόνο να υπηρετήσει τις ανάγκες ολόκληρης της κοινωνίας/ανθρωπότητας  χωρίς την διαμεσολάβηση του κεφαλαίου, το οποίο, όπως είναι γνωστό, με γνώμονα το μέγιστο και γρήγορο κέρδος, δεν διστάζει να λεηλατεί τις ζωές των ανθρώπων, να διαλύει με διάφορα τερτίπια και καταστροφικούς πολέμους οικονομίες, χώρες και πολιτισμούς και να καταστρέφει ανεπιστρεπτί το φυσικό περιβάλλον, την βιόσφαιρα και τον πλανήτη μας. 

Γι’ αυτό εκτιμώ πως το χρέος της επιστήμης και των λειτουργών της είναι να αναδείξουν όλες τις επαναστατικές, κοινωνικά ευαίσθητες και κοινωνικοαπελευθερωτικά φορτισμένες ιδιότητες του υδρογόνου που δίνουν την δυνατότητα στα άτομα, στα νοικοκυριά, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στους συνεταιρισμούς και γενικά στους κοινωνικούς θεσμούς και φορείς και στα έθνη να αποκτήσουν την ενεργειακή  τους αυτονομία και απελευθέρωση, ώστε είτε με το νερό της παροχής τους, είτε με το νερό της βροχής, των ποταμιών, των λιμνών και των θαλασσών να παράγουν με σχεδόν μηδενικό κόστος  και χωρίς να βλάπτουν το φυσικό περιβάλλον όση ενέργεια χρειάζονται για την ευημερία τους και την ειρηνική πρόοδο των κοινωνιών και της ανθρωπότητας συνολικά.

Οι ειδικοί ενεργειακοί, τεχνικοί και οικονομικοί επιστήμονες  οφείλουν να αναδείξουν πως με το υδρογόνο, ενεργειακό υποκείμενο μπορεί να είναι ο κάθε αυτοπαραγωγός και ταυτόχρονα χρήστης/καταναλωτής ενέργειας, επειδή  η πρώτη ύλη είναι διάσπαρτη παντού και διαθέσιμη στον καθένα, με εξαίρεση βέβαια τις ερημωμένες περιοχές, πράγμα που δεν συνέβαινε με τα ορυκτά καύσιμα που ήταν  σπάνια και η αξιοποίησή τους απαιτούσε τεράστια κεφάλαια για να καταλήξουν  στην περιορισμένη, ακριβή και ρυπογόνα ενέργεια.

Αντίθετα η υδρογονοενέργεια αποκεντρώνεται σε επίπεδο αυτοπαραγωγής ενέργειας, γεγονός που συνδέεται με την ενεργειακή ανεξαρτησία, που σημαίνει ότι έτσι ο καθένας μας αποσυνδέεται από κάθε εξουσία, κι’ αυτό  επειδή η υδρογονοενέργεια αλλάζει θεμελιακά την μορφή οργάνωσης της κοινωνίας, από κάθετη και συγκεντρωτική μέσω των συγκεντρωτικών ενεργειακών συστημάτων, που εκφράζονται με την αντλία των δικτύων πώλησης ή/και με τα τιμολόγια της όποιας DΕΗ, σε οριζόντια και αποκεντρωτική, γεγονός που σημαίνει ότι η ενεργειακή αποκέντρωση σε επίπεδο χρήστη/καταναλωτή εκφράζεται ως αυτοδιευθυνόμενη κοινωνία, δηλαδή, ως άμεση δημοκρατία της κοινωνικής ισότητας και ως αταξικός ουμανισμός[4].      

Όσο και αν το κεφάλαιο και το εκάστοτε υπαλληλικό πολιτικό προσωπικό του έκρυβαν μέχρι τώρα το υδρογόνο  και έκαναν έρευνες ‘εν κρυπτώ και παραβύστω’, με όργανά τους κορυφαίους και ‘νομπελίστες’ , δουλικούς και υποταγμένους ειδικούς επιστήμονες, για να προλάβουν να εμποδίσουν  τις κοινωνίες να κατανοήσουν το μεγαλύτερο όπλο της ενεργειακής απελευθέρωσής τους  και να το κάνουν αποκλειστικά δικό τους κτήμα, τώρα το μυστικό αποκαλύφθηκε, οπότε η ώρα των κοινωνιών σήμανε και κανένας δεν μπορεί να πει ότι δεν ήξερε για το υδρογόνο και την κοινωνικοαπελευθερωτική του ιδιότητα. Είναι τώρα η ώρα για να μετατραπεί η επανάσταση του υδρογόνου σε ήπια ειρηνική κοινωνική επανάσταση που οφείλει να εκδηλωθεί με την κατάργηση όλων των εμποδίων που έβαλε το κεφάλαιο και την ολοκληρωμένη θέσμιση νόμων και κανόνων, σύμφωνα με τους οποίους το νερό ως κοινό αγαθό δεν πωλείται και δεν αγοράζεται, αλλά ως κοινό αγαθό χρησιμοποιείται ορθολογικά για την ικανοποίηση των αναγκών όλων χωρίς την μεσολάβηση μεσαζόντων και εξουσιών υποδούλωσης και υποταγής. Η ελεύθερη χρήση του νερού από τους πολίτες, τα νοικοκυριά, την τοπική αυτοδιοίκηση, τους συνεταιρισμούς  και όλους τους λοιπούς κοινωνικούς φορείς για την ιδιοπαραγωγή ενέργειας  με όρους και προϋποθέσεις που θα ορίζουν οι ίδιες οι κοινωνίες, αποτελεί προϋπόθεση για να βγουν οι κοινωνίες από την παρακμιακή κρίση του καπιταλισμού και να αναδιοργανωθούν πάνω στη βάση της κοινωνικής ισότητας, της συνεργασίας και της ειρήνης.

Όπως είναι ήδη γνωστό οι επιστήμες και η τεχνολογία έχουν ήδη ολοκληρώσει της δημιουργία του σχετικού τεχνολογικού πακέτου άμεσης ιδιοπαραγωγής και ιδιόχρησης υδρογονοενέργειας που αποτελείται από:

1.          Ένα δοχείο νερού.

2.          Μια μπαταρία με αποθηκευμένη ηλεκτρική ενέργεια, που παράχθηκε, σχεδόν δωρεάν, από μια ανεμογεννήτρια ή/και  ένα ηλιακό πάνελ που βρίσκεται στην σκεπή του σπιτιού μας.

3.          Μια συσκευή με την οποία γίνεται ηλεκτρόλυση του νερού και παράγεται το υδρογόνο.

4.          Μια κυψέλη καυσίμου υδρογόνου που καίει το υδρογόνο και παράγει ταυτόχρονα:

·                      ηλεκτρική ενέργεια, με την οποία κινούνται ήδη οχήματα, τρένα, αεροπλάνα, υποβρύχια, διαστημόπλοια και κάθε είδους μηχανές παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών,

·                      θερμότητα και

·                      καθαρό νερό από την ένωση του εξερχόμενου άκαυστου υδρογόνου  με το ελεύθερο στη φύση οξυγόνο.

Όλο αυτό το ενεργειακό τεχνολογικό πακέτο, σε συνθήκες ευρείας παραγωγής, μπορεί να γίνει, λόγω του χαμηλού κόστους του, κτήμα κάθε νοικοκυριού, όπως περίπου μια εγκατάσταση θέρμανσης, με αποτέλεσμα η απόσβεσή του να είναι βραχυχρόνια και το κόστος της ενέργειας που παράγει να τείνει στο μηδέν. 

Βέβαια το κεφάλαιο προσπαθεί με πολλούς ψεύτικους μύθους  και κύρια με την προπαγάνδα πως τάχα το υδρογόνο είναι επικίνδυνο ως ‘ιδιαίτερα εύφλεκτο αέριο’ και με τους νόμους αποκλεισμού των ανθρώπων και των κοινωνιών από την αξιοποίηση του νερού ως πηγής του υδρογόνου. Κύρια όμως προσπαθεί με την σκόπιμη τροποποίηση του τεχνολογικού πακέτου να υποτάξει τις κοινωνίες στα σχέδια του αμερικανισμού[5] για την παγκόσμια ηγεμονία του πάνω στην ανθρωπότητα. Όπου όμως μέχρι τώρα χρησιμοποιείται το υδρογόνο ως πηγή ηλεκτρικής ενέργειας, είτε σε οχήματα, είτε σε βιομηχανικές μονάδες παραγωγής, είτε σε αποστολές στο διάστημα, αυτό συμβαίνει με πλήρη διάταξη και ενιαίας λειτουργίας των στοιχείων του. Είναι ακριβώς σε αυτό το σημείο που το κεφάλαιο παρεμβαίνει και διασπά το τεχνολογικό πακέτο παραγωγής υδρογονοενέργειας, αφαιρώντας το νερό και την συσκευή ηλεκτρόλυσης του νερού και προσθέτοντας ένα ντεπόζιτο αποθήκευσης υδρογόνου, για να αναγκάζει τους καταναλωτές να αγοράζουν το υδρογόνο που παράγεται από μεγάλες ενεργειακές επιχειρήσεις και διανέμεται από αντίστοιχα μεγάλα δίκτυα διανομής για να μπορεί έτσι να κερδοσκοπεί σε βάρος της κοινωνίας και της οικονομίας και να εξουσιάζει την κοινωνία.

Να σημειωθεί πως το γεγονός, ότι το μεν υδρογόνο αντικαθιστά τα ορυκτά καύσιμα, η δε κυψέλη καυσίμου υδρογόνου αντικαθιστά τις μηχανές εσωτερικής καύσης, αλλά και τα δυό μαζί αντικαθιστούν τα συγκεντρωτικά ενεργειακά συστήματα με αποτέλεσμα την  απόλυτη ενεργειακή αποκέντρωση σε επίπεδο καταναλωτή, αποτελεί  την μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη δύναμη απαλλαγής των κοινωνιών και της ανθρωπότητας συνολικά από τα μονοπωλιακά ενεργειακά συστήματα και τις δυνάμεις που τα υπηρετούν, με αποτέλεσμα την κοινωνική αυτοδιεύθυνση και το πέρασμα σε έναν άλλο πολιτισμό της ενεργειακής ισότητας, προϋπόθεση ικανή και αναγκαία για την κοινωνική ισότητα.

Το τελικό  συμπέρασμα είναι πως η υδρογονοενέργεια δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφεθεί στα χέρια ιδιωτικών ή και κρατικών μονάδων παραγωγής και αντίστοιχων δικτύων διανομής, αλλά να αποκεντρωθεί σε επίπεδο νοικοκυριών, των μοναδικών κοινωνικών κυττάρων που εγγυώνται την συνοχή των κοινωνιών  και την συνέχιση της κοινωνικής προόδου, της  διεθνούς συνεργασίας και της οικουμενικής ειρήνης. Συνεπώς το ένα και μοναδικό συμπέρασμα είναι πως οι κοινωνίες οφείλουν ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ να αρπάξουν το υδρογόνο από τα αιματοβαμμένα χέρια του κεφαλαίου και να το κάνουν κοινό αγαθό σε μια κοινωνία της κοινωνικής ισότητας, της αυτοδιεύθυνσης και του αταξικού ουμανισμού.

Read More

Διδάσκουν φρίκη στα σχολεία ,σε λίγο και στην Ελλάδα.

 

Τα καναδικά σχολεία τώρα διδάσκουν πλέον και πορνό-σεξ στα παιδιά στο σχολείο !!! [Μόνο για γονείς!]

Τα καναδικά σχολεία τώρα διδάσκουν πλέον και πορνό-σεξ στα παιδιά στο σχολείο !!! [Μόνο για γονείς!]

Αγαπητοί συμπολίτες μου, από τη στιγμή που αποφασίζετε να ψηφίσετε, με μοναδικό σας κριτήριο “πόσα θα μπούνε στη τσέπη σας” αγνοώντας το ηθικό κομμάτι αυτών που ψηφίζετε, τότε είμαι σίγουρος ότι δεν θα παραπονεθείτε όταν στις τάξεις των παιδιών σας έλθουν αυτά που θα δείτε σε αυτό το βίντεο.

Ελπίζω να μην κατάφέρουν να το φέρουν και στην πατρίδα μας και προετοιμαστείτει για αντίσταση,

Διότι αλλιώτικα θα είστε συνένοχοι στο έγκλημα κατά των παιδιών σας και απλά θα έχετε εξαγοραστεί για μερικά προεκλογικά ευρώ.

Μην πείτε δεν ήξερα, δεν γνώριζα ή ότι με εξαπάτησαν αυτοί οι διεστραμμένοι ψυχοπαθείς, διότι απλά θέλατε να εξαπατηθείτε.

Έχετε ενημερωθεί εδώ και πολλά χρόνια για αυτά που διαδραματίζονται σε όλο το πλανήτη και που σύντομα προγρμματίζουν και για τα Ελληνικά σχολεία.

Θεωρώ ότι θα σοκαριστείτε όλοι με το περιεχόμενο αυτού του βίντεο. Αλλά εάν δεν σοκαριστείτε και δεν ξυπνήσετε από το λήθαργο τότε… έχουμε θέμα…

Τα καναδικά σχολεία διδάσκουν στα παιδιά να χέζουν και να κατουράνε το ένα πάνω στο άλλο και να πίνουν σπέρμα από κώλους! Αυτό είναι το νέο κυβερνητικό πρόγραμμα σπουδών “SOGI” … Σύνδεσμοι
Ιστότοπος της καναδικής κυβέρνησης σχετικά με το SOGI (“Σεξουαλικός Προσανατολισμός και Ταυτότητα Φύλου”):

https://www2.gov.bc.ca/gov/content/erase/sogi

Σε μια τάξη της 9ης δημοτικού στον Καναδά παρουσιάστηκε μια παρουσίαση και σεξουαλικές πορνογραφικές παραστάσεις σε κάρτες κατά τη διάρκεια ενός μαθήματος “σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης” από την Planned Parenthood της Ρετζίνας.

Στη συνέχεια στο παρακάτω σύνδεσμο παρατίθενται φωτογραφίες από την παρουσίαση:

https://twitter.com/xxclusionary/status/1672009737318064128

https://twitter.com/xxclusionary/status/1672009840556756992

Σε κάθε παιδί δόθηκε αυτό το φυλλάδιο για να το φέρει στο σπίτι:

https://www.catie.ca/sites/default/files/2022-01/CATIE_SaferSexGuide_2022_English_WEB.pdf

Action4Canada: Ομοσπονδιακές Δημόσιες Βιβλιοθήκες που υποστηρίζουν το πορνό για ανηλίκους [ΒΙΝΤΕΟ]

Federal Public Libraries Supporting Porn for Minors

Federal Public Libraries Supporting Porn for Minors

“Τα σχολεία πρέπει να εκπαιδεύουν τα παιδιά για να έχουν σεξουαλικούς συντρόφους” λένε τα Ηνωμένα Έθνη και ο ΠΟΥ. Η ατζέντα του ΟΗΕ για την ομαλοποίηση της παιδοφιλίας
Σχολικό βίντεο καθοδηγεί τα παιδιά να αρχίσουν να αυνανίζονται

https://stopworldcontrol.com/children

Το βίντεο αυτό αποτελεί μέρος ενός ευρωπαϊκού σχολικού προγράμματος που συνεργάζεται στενά με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και τα Ηνωμένα Έθνη για την εφαρμογή της ατζέντας τους σε σχολεία σε εθνικό επίπεδο. Αποτελεί ένα πραγματικό παράδειγμα της εκτέλεσης αυτών των κατευθυντήριων γραμμών, στην προκειμένη περίπτωση στην Ολλανδία.

Το βίντεο δείχνει πώς τα παιδιά ενθαρρύνονται από τους δασκάλους να αρχίσουν να αυνανίζονται.

Το βίντεο αυτό διανεμήθηκε σε πολλές χιλιάδες σχολεία στο πλαίσιο του προγράμματος “ολοκληρωμένης σεξουαλικής αγωγής” του ΠΟΥ, στόχος του οποίου είναι τα παιδιά να αρχίσουν να κάνουν σεξ όσο το δυνατόν νωρίτερα.

Ο εκδότης αυτού του βίντεο, το Ίδρυμα Rutgers, δραστηριοποιείται σε 27 χώρες, είναι στενός συνεργάτης του ΠΟΥ και του ΟΗΕ και χρηματοδοτείται από τον Bill Gates και την Planned Parenthood.

Η γλώσσα που ομιλείται στο βίντεο είναι τα ολλανδικά, αλλά πρέπει να γνωρίζετε ότι αυτό είναι ένα πραγματικό παράδειγμα εκτέλεσης μιας ΔΙΕΘΝΟΥΣ ατζέντας του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και των Ηνωμένων Εθνών, επομένως αυτό θα έρθει στα δημόσια σχολεία σε κάθε χώρα του κόσμου.

Read More

Το πείραμα ΣΥΜΠΑΝ 25 Τζον Καλχουν

Ένας επιστήμονας, μία τεράστια αποικία ποντικιών και ο παραλληλισμός με την ανθρώπινη κοινωνία είναι τα κύρια γνωρίσματα του «Σύμπαν 25», ενός από τα πιο τρομακτικά πειράματα στην ιστορία της επιστήμης.

 Το πείραμα με την ονομασία «Σύμπαν 25» αποτελεί ένα από τα τρομακτικότερα πειράματα στην ιστορία της επιστήμης, το οποίο, μέσα από τη συμπεριφορά μιας αποικίας ποντικιών, αποτελεί μια απόπειρα για να εξηγήσουν οι επιστήμονες τις ανθρώπινες κοινωνίες.

Η ιδέα για το «Σύμπαν 25» προήλθε από τον Αμερικανό επιστήμονα Τζον Κάλχουν, ο οποίος έφτιαξε έναν «ιδανικό κόσμο» μέσα στον οποίο θα ζούσαν και θα αναπαράγονταν εκατοντάδες ποντίκια. 

Πιο συγκεκριμένα, ο Κάλχουν έφτιαξε τον λεγόμενο «Παράδεισο των ποντικιών», έναν ειδικά σχεδιασμένο χώρο όπου τα τρωκτικά είχαν αφθονία σε φαγητό και νερό, καθώς και μεγάλο χώρο για να ζουν.

Στην αρχή, τοποθέτησε τέσσερα ζευγάρια ποντικιών που σε σύντομο χρονικό διάστημα άρχισαν να αναπαράγονται, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός τους να μεγαλώνει με ραγδαίο ρυθμό. Ωστόσο, έπειτα από 315 ημέρες ο πολλαπλασιασμός τους άρχισε να μειώνεται αισθητά.

Όταν ο αριθμός των τρωκτικών έφτασε στο 600, σχηματίστηκε μια ιεραρχία ανάμεσά τους και τότε έκαναν την εμφάνισή τους οι λεγόμενοι «άθλιοι».

Τα μεγαλύτερα τρωκτικά άρχισαν να επιτίθενται απέναντι σε αυτή την ομάδα, με αποτέλεσμα πολλά αρσενικά να αρχίσουν να «καταρρέουν» ψυχολογικά. Αυτό είχε ως συνέπεια να μην προστατεύουν τα θηλυκά και αυτά με τη σειρά τους να γίνουν επιθετικά απέναντι στα μικρά τους.

Όσο πέρναγε ο καιρός, τα θηλυκά έδειχναν όλο και περισσότερο επιθετική συμπεριφορά, στοιχεία απομόνωσης και έλλειψη διάθεσης αναπαραγωγής. Παρατηρήθηκε υπογεννητικότητα και, παράλληλα, αύξηση θνησιμότητας στα νεότερα τρωκτικά.

Τότε, εμφανίστηκε μια νέα κατηγορία αρσενικών τρωκτικών, τα λεγόμενα «όμορφα ποντίκια». Αυτά αρνούνταν να ζευγαρώσουν με τα θηλυκά ή να «πολεμήσουν» για τον χώρο τους. Το μόνο που τα απασχολούσε ήταν το φαγητό και ο ύπνος. 

© ΦΣε κάποια φάση τα «όμορφα αρσενικά» και τα «απομονωμένα θηλυκά» αποτελούσαν την πλειοψηφία του πληθυσμού.

Όσο πέρναγε ο καιρός, η θνησιμότητα των νεαρών έφτασε στο 100% και η αναπαραγωγή στο μηδέν. Ανάμεσα στα ποντίκια υπό εξαφάνιση, παρατηρήθηκε ομοφυλοφιλία και, ταυτόχρονα, αυξήθηκε ο κανιβαλισμός, παρά το γεγονός ότι υπήρχε άφθονο φαγητό.

Την 1.780η ημέρα του πειράματος, πέθανε και το τελευταίο ποντίκι του «Σύμπαντος 25».

Ο Τζον Κάλχουν επανέλαβε το ίδιο πείραμα άλλες 25 φορές και κάθε φορά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο.

Το επιστημονικό έργο του Κάλχουν χρησιμοποιήθηκε ως μοντέλο ερμηνείας της κοινωνικής κατάρρευσης και η έρευνά του λειτουργεί ως άξονας μελέτης της αστικής κοινωνιολογίας και της ψυχολογίας.

Read More

Ψέμματα οι Άνδρες ή οι Γυναίκες έχουν το χάρισμα.

Ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος, αν όλοι ήμασταν έστω και λίγο πιο ειλικρινείς μεταξύ μας. Μπλα, μπλα, μπλα... Κακά τα ψέματα, φίλε μου, το ψέμα είναι μες στη ζωή και δυστυχώς όσο και να προσπαθείς να αποφύγεις να πέσεις στα δίχτυα του και να γίνεις πιο ειλικρινής, πάντα κάτι θα συμβεί που θα σε οδηγήσει κατευθείαν στην αμαρτία. Στο να πεις ένα ψεματάκι -γιατί τι ψυχή έχει άλλωστε ένα τόσο δα αθώο μικρούλι ψέμα- που θα κάνει τη ζωή σου πιο εύκολη ή τουλάχιστον έτσι θέλεις να πιστεύεις.

Κι αν αναρωτιέσαι ποιος ψεύδεται καλύτερα εσύ ή το κορίτσι σου, έχουμε νέα να σου πούμε, που σίγουρα θα σε προβληματίσουν και θα σε κάνουν να δεις το αντίθετο φύλο με άλλο μάτι. Λίγο πιο επιφυλακτικό.

Πρόσφατη έρευνα στην οποία συμμετείχαν 2.100 άνθρωποι απέδειξε ότι οι γυναίκες λένε πιο συχνά ψέματα από τους άντρες τόσο στο εργασιακό τους περιβάλλον, όσο και στις σχέσεις τους. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι το κάνουν με κακό σκοπό για να σε εξαπατήσουν, να σε κοροϊδέψουν και να στη φέρουν γενικότερα. Στην πραγματικότητα, οι προθέσεις τους είναι περισσότερο αγνές, παρά δόλιες.

Όπως αναφέρουν οι ερευνητές, ο λόγος που μία γυναίκα επιλέγει να σου κρύψει την αλήθεια και να ξεστομίσει ένα όμορφο, αθώο ψεματάκι είναι για να μην πληγώσει τα συναισθήματά σου και τον εγωισμό σου. «Με συγχωρείς, αλλά θέλω να μείνω μόνη μου. Δεν είμαι σε φάση για να κάνω σχέση», θα σου πει, λίγες ώρες μετά την πρώτη γνωριμία σας στο μπαρ, ενώ στην πραγματικότητα αυτό που εννοεί είναι «Σχέση θέλω να κάνω, αλλά όχι μαζί σου, γιατί πολύ απλά δεν μου αρέσεις».

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, το 37% των γυναικών, εν αντιθέσει με το 27% των αντρών, έχει σκαρφιστεί έστω και μία φορά μία καλή δικαιολογία για να γλιτώσει από ένα ερωτικό ραντεβού.

Κι επειδή τα Χριστούγεννα δεν είναι πλέον τόσο μακριά, άκου κι αυτό: Η γυναίκα είναι επίσης καλύτερη από σένα στο να καμουφλάρει την απογοήτευσή της στη θέα ενός κακόγουστου δώρου. Έξι στις 10 γυναίκες θα πουν ψέματα ότι τους αρέσει, την ώρα που δεν θέλουν ούτε ζωγραφιστό να το βλέπουν. Από την άλλη, μόνο το 43% των αντρών θα χοροπηδήξει από τη χαρά του για την κολόνια που του έκανε δώρο η σχέση του και μυρίζει πατσουλί.

Κι αν υπάρχει κάποια περίσταση στην οποία γυναίκες και άντρες φλερτάρουν το ίδιο με την ανειλικρίνεια, σε ποσοστό 35%, αυτή είναι η αργοπορία. Το να λες δηλαδή ψέματα ότι είσαι στο δρόμο, ενώ ακόμα δεν έχεις ξεκινήσει από το σπίτι. Κάτι σου θυμίζει...

Μία ακόμη περίσταση, στην οποία γυναίκες και άντρες κονταροχτυπιούνται στο ψέμα, με ποσοστό 39% και 37% αντιστοίχως, είναι η «ξαφνική ασθένεια». Έλα τώρα, που δεν έχεις ιδέα σε τι αναφερόμαστε. Την προηγούμενη Παρασκευή δεν ήταν που σήκωσες το ακουστικό και είπες στη δουλειά ότι είσαι άρρωστος, ενώ στην πραγματικότητα ετοίμαζες βαλίτσα για τριήμερο;

Πάντως, ένα πράγμα αξίζει να κρατήσεις απ΄ όλη αυτή την ιστορία: Αν έχεις μια ευτυχισμένη σχέση, τότε έχεις πολύ λιγότερες πιθανότητες να έρθεις αντιμέτωπος με ένα ψέμα, όσο αθώο ή πονηρό, κι αν είναι. Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη έρευνα, το 72% αντρών και γυναικών είναι πάντα ειλικρινές με το έτερον ήμισυ, όταν αισθάνεται ικανοποιημένο και χαρούμενο από τη συμβίωση μαζί του.

Read More

O αυτόχρηστος Σερίφης παρελαύνει

Με προσχήματα και διάφορες δικαιολογίες, άλλοτε για την τρομοκρατία, άλλοτε για την προστασία τών προσωπικών δεδομένων που εσείς δώσατε τόσο αγαθά, νοιώθοντας θεοί που επιτέλους κάποιος ξέρει το πρόσωπό σας,  τήν διεύθηνσή σας , τήν ηλικία σας,  την δουλειά σας, τί ταινία βλέπετε, τι τρώτε,  και πολλά άλλα προσωπικά δεδομένα.  

Άλλοτε λοιπόν για την προστασία τής ηθικής σε κοινωνικό επίπεδο,  άλλοτε για την προστασία τών ηλιθίων απο τούς παμπόνηρους αναμεταδότες ψευδών ειδήσεων, μπήκε σερίφης στο τί λέτε στούς άλλους, και τι σάς λένε οι άλλοι . Βλέπετε φοβάται τόσο πολύ το social media, γιατί ένα είναι , μην του χαλάσουμε τη στάνη αποκαλύπτοντας κατά καιρούς σοβαρότατες πολιτικές δράσεις του παρελθόντος,  πλήν όμως επηρεάζουν τη παρούσα διαβίωση, και μη γνωρίζοντας γιατί συμβαίνει οτι συμβαίνει τρελαίνεται το ζωάκι. Αυτός είναι ο σκοπός λοιπόν τού social media, να παραμένει ο χρήστης του στο σκοτάδι, μη μπορώντας να διακιολογήσει  τίποτα απο όλα αυτα που βιώνει  γύρω του. Ξέρετε πιστεύω οτι το αδικαιολόγητο συμβάν οδηγεί στην παράνοια και κατ’ επέκταση στην τρέλα. Έτσι λοιπόν αποφάσισε ο αυτόχρηστος σερίφης να προστατέψει εμάς τα ζώα του, σαν ιδιοκτησία του απο οποιαδήποτε αλήθεια μπορεί να μας ξυπνήσει.

Ξεκίνησε λοιπόν δειλά στην αρχή να διακόπτει διάφορους συνδέσμους ,  μετά να κλείνει λογριασμούς, μετά να σταμπάρει sites , βλέπετε ο φόβος του κάθε μέρα που περνάει γίνεται πιό ραγδαίος και  βαθύς, δεν είναι δυνατόν τα ζώα του, εμείς δηλαδή, να γνωρίζουμε όλα αυτα που πράττονται είς βάρος μας με τήν χρήση τής δύναμής μας κιόλανες. Γιά να μπορέσει να περιορίσει  τήν διάδοση τής αλήθεια δημιουργεί κάποια νέφη σεξουαλικού περιεχομένου ή ηλίθιου και απλού περιεχομένου με σκοπό να κολλήσουμε τα ζώα εκεί και να απαξιούμε, ή  να βλέπουμε με ελαφρότητα οτιδήποτε μας επηρεάζει ή θα μάς επηρεάζει  στο μέλλον. Αλλωστε έχουμε δυκτιακές δηλωμένες πόρνες τώρα και είμαστε κομπλέ, τι μάς νοιάζει το σύμφωνο μετανάστευσης ή η επιδημιολογική μελέτη ή η συνθήκη CARS ή η συνθήκη CETA? Εμείς με λίγη φαρμακευτική κάναβη καμιά μπύρα και τήν ψηφιακή πόρνη να μάς λέει (βάλτε μόνοι σας τη λέξη) είμαστε μιά χαρούλα τη  παιρνάμε μποέμικα στο social μιά χαρούλα.

 Θά ήθελα να σάς προτρέψω να αναζητήσετε τα πρωτόκολλα τής Σιών εκεί λέει ακριβώς τήν επιβεβλημένη συμπεριφορά τού social. Όπως σίγουρα εξ εμπειρίας γνωρίζετε δεν διακινούνται σοβαρά πραγματάκια πού θα μπορούσαν να κάνουν τη ζωή μας καλύ τερα δια τής γνώσεως, τίποτα που να θίγει τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα που δημιουργήθηκαν την τελευταία 10ετία στήν επικράτεια. Βέβαια το social δεν ευθύνεται για τίς δικές σας αδυναμίες , απλά επάνω σε αυτές βασίζεται και κρατάει μακρυά σας οτιδήποτε ωφέλιμο, μιά και εσείς δείχνετε μια ιδιαίτερη συμπάθεια στα πορνοπεριεχόμενα, οπότε για ποιό λόγο να επιτρέψει σε κάποιους να σάς ξυπνήσουν, άλλοτε με αρχεία σημαντικότατα, άλλοτε με γνώσεις σημαντικότερες και απο τήν ίδια τή ζωή. Αυτά λοιπόν απαγορεύονται , βέβαια όποιος θέλει γνώση τήν αναζητεί αλλού θα πείτε, έτσι λοιπόν καταλήγουμε στο συμπέρασμα οτι το social είναι απλά για αναψυχή και απογορεύεται οποιαδήποτε μορφή προσπάθειας απεγκλωβισμού.  Σωστό κι αυτό, αλλά τότε δεν θα έπρεπε να προωθεί και να λανσάρει τίποτα εκτός social, θα έπρεπε να περιοριστεί στίς τσοντούλες,  στίς υπερσέξι φωτογρφιούλες ,  σε κανα τραβέλι να ορίεται για τα δικαιώματά του και όλα καλά. Δέν θα επέτρεπε τήν οποιαδήποτε πολιτική προπαγάνδα και βαριές ηλιθιότητες, δεν θα συνέλεγε προσωπικά δεδομένα και πληροφορίες δράσης τού καθενός  χωρίς βέβαια ο ίδιος να γνωρίζει αυτά βέβαια αν απλά δεν είχε δόλο και δεύτερες σκέψεις για εμάς τα ζώα. Απλά θα μας παρεχόταν σαν αγαθό,  δεν είναι έτσι τα πράγματα όμως δυστυχώς. Το social δημιουργήθηκε απλά για να κάνει περισυλλογή αδαών πελατών με σκοπό να προβάλει νοοτροπίες και ιδέες τόσο κατάπτυστες  που σε καμία άλλη περίπτωση δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης. Φτιάχνοντας λοιπόν ένα πολύ ωραίο περιτύληγμα, αποδεκτό απο όλους εμάς με ελαφρότητα, τυλίγει  μέσα του το δωράκι τού αποπροσανατολισμου, τής αδυναμίας σκέψης κάποιες άλλες φορές, την προτροπή σε πολιτικές απαξιωμένες και βδελυρές απο χρόνια. Γενικά δημιουργεί με την βάση τής βλακείας μας νέες βάσεις δεδομένων στον εγκέφαλο και περισσότερο στούς νεότερους. Αυτό το social λοιπόν που πρέπει και να το χρηματοδοτήσετε χωρίς βέβαια να το αντιλαμβάνεστε αλλάζει  τήν ηθική μας σαν οντότητα αλλάζει , τόν λόγο ύπαρξής μας.

Είναι τερατώδες το ότι θέλει και επιμένει, μιλώντας για το social πάντα,  να προσπαθεί να δείξει  τον άνθρωπο σαν ενιαίο αντικείμενο κατανόησης, αφαιρώντας την κουλτούρα,  τη γλώσσα και το γιατί του κάθε ανθρώπου. Δέν είμαστε Γήινοι,  έχουμε πιό ειδική καταγωγή,  μιλάμε άλλη γλώσσα,  έχουμε άλλο χρώμα,  άλλο ανάστημα, βέβαια όλα αυτά και πολλά άλλα το social δεν μπορεί να τα αποδεχτεί  γιατί αν το κάνει καταστρέφεται ο αυτοσκοπός του, να μάς δεί δηλαδή ολοκληρωτικά και εύκολα. Είναι σαν να δίνεις σε όλους χάπια για της αρρυθμίες τής καρδιάς, και φυσικά έχει γίνει και αυτό με την άγνοια και την ανοχή μας.

Βέβαια με ιδιαίτερο δόλο έχει και την προϋπόθεση τής διαμαρτυρίας σε περίπτωση πού κάτι δεν αρέσει , μπορεί κάλλιστα και εύκολα ο κάθε ένας να θεωρήσει οτιδήποτε προσβλητικό για την κοινότητα και να το καταγγείλει. Τώρα ποιά είναι η κοινότητα,  πού βρέθηκε,  και πώς είναι δυνατόν να προωθεί την δική του αλήθεια, πατώντας βέβαια επάνω στην αλήθεια πού νομίζει οτι θα αλλάξει επειδή αυτός ο φωστήρας την απέκλεισε απο τα μάτια του. Τέτοιες τακτικές αλλά και εγκληματικού χαρακτήρα προωθήσεις όπως η παιδοφιλία ή  η συλλογή πληροφοριών για τούς εκάστοτε παραβατικούς κλέφες το λιγότερο. Πολύ μακρύς ο κατάλογος των κακούργων που θα συμβουλευτούν πρώτα το social και μετά θα προβούν στην εγκληματική τούς πράξη.

Η μεγάλη του προσπάθεια δεν είναι η εξελικτική διαδικασία πού είναι υγειής προϋπόθεση μιάς γνώσης, ο σκοπός είναι να διαστρεβλωθεί  η αλήθεια στην βάση της, ότι πιό βίαιο και ολοκληρωτικό μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο, να τού πλασάρουν ψέματα δηλαδή. Πχ οι άνθρωποι είναι όλοι ομοίας καταγωγής αλλά σε άλλους έσταξε μυαλό παραπάνω και στη περιοχή που ζούσε έκανε κρύο, έτσι διατήρησε την τρίχα τής αρκούδας , αλλά αυτός είναι αδερφός με τον άλλο που βγήκε λίγο χλωμός και με διαφορετικά μάτια,  και επίσης  χωρίς τρίχα, τέτοια λοιπόν και πολύ πιό αστεία και δολοφονικά πραγματάκια βρίσκονται και σίγουρα δεν απασχολούν όσους ενδιαφέρονται ελαφρώς για τήν αλήθεια, αυτοιί αν δεν την ξέρουν θα την ανακαλύψουν σίγουρα. Το θέμα είναι με τής επόμενες  γενιές πού θα αναγκαστούν να ζήσουν τόσο νοσηρά, αγνοώντας την αλήθεια, την κλασική ,τής επιστήμης. Αυτό είναι πού πρέπει να καταλάβουμε για το social,  θέλει να γίνει χαλίφης  στη θέση τού χαλίφη, ιζνογκούντ,  για όσους γνωρίζετε.

Η ιστορία δεν είναι γνώμη κανενός , όπως αρέσκονται να λένε μερικά στουρνάρια μην μπορώντας να κατανοήσουν αυτό πού τούς λέει η Ιστορία,  λένε απλά «γνώμη μου», τώρα πού τη βρήκε, πώς την διαμόρφωσε και τί στοιχεία έχει είναι άλλο social, γνώμη πάντως έχει, έτσι του είπε το social και μάλιστα τού επετρεψε να γεμίζει και τον κόσμο με τη γνώμη του που καθημερινά αλλάζει ,ενώ όπως είπα η αλήθεια δεν αλλάζει όσο και αν το social φροντίζει να σάς την αποκρύψει.

Σήν παρούσα φάση θα έπρεπε να αναλογιστείτε για ποιόν λόγο διαθέτετε, αν το κάνετε βέβαια,  έναν λογαριασμό στο social. Είστε μέλος κάποιας μυστικής υπηρεσίας πληροφοριών που χρειάζεστε διαπίστευση μέσω φωτογραφίας , δακτυλικού αποτυπώματος,  διεύθυνσης τηλεφώνου, ταινίας  πού παρακολουθείς , μπύρας πού πείνεις , και όλα αυτά τα τραγελαφικά και ξεκαρδιστικά αστεία πού ακούω ?  Ή το χρειάζεστε απλά για να σκοτώσετε τον υπερπολύτιμο χρόνο σας βλέποντας ηλιθιότητες  και ανακαλύπτοντας νοσηρότατες καταστάσεις πολύ μακρυά απο γύρω μας , ώστε να μην γνωρίζουμε τι γίνεται άμεσα κοντά μας, και σίγουρα να μην αντιδρούμε ανάλογα. Και στις δύο περιπτώσεις χάνουμε χρόνο και δεν έχουμε πολύ.

Υπάρχουν σύνδεσμοι  από  λινκ που τα τελευταία 10 χρόνια ήσαν κλειστοί και δεν μπορούσες να διαβάσεις,  σκέφτηκες ποτέ γιατι? Υπάρχουν sites και ιστοσελίδες που δεν μπορείς να αναμεταδώσεις γιατι προσβάλουν τήν κοινότητα, αναρωτήθηκες μήπως γιατι? Τί είναι αυτό πού το social δεν θέλει  να μάθεις? Και στο κάτω κάτω τι έγινε αν μάθεις δηλαδή γιατί  ο Κολοκοτρώνης έσφαξε 5000 Εβραίους στην Τρίπολη? Ε πίσης πού θα χαλάσει το γλυκό αν μάθεις οτι σε έχουν πουλήσει απο το 1989 με βαρύτατες για την εποχή υπογραφές, πόσο θα ξεστραβωθείς δηλαδή αν σε αφήσει το social να διαβάσεις τα πρωτόκολλα τής Σιών? Αυτά και χιλιάδες άλλα λινκ και έγγραφα σου απογορεύουν φοβούμενοι το ξύπνημά σου.  Να ξέρεις  ο σκοπός τού γράφοντα δεν είναι να χαλάσει τη βόλεψή σου στο ψέμα που σου λανσάρουν με στριγκάκι και φαρμακευτική κάναβη, απλά για το αρχείο να ξέρει το social οτι κάποιος, αν όχι ένας ακόμα,  ξέρει τί δουλειά κανς, δε σκαβς,  έτσι?

Ελπίζω να είστε πάντα καλά, να έχετε μακροζωϊα, υγεία, και όσο γίνεται μεγαλύτερη χρησιμότητα, όσο για το social θα υπάρχει για όσο το θέλουμε.

ΑΡΜΑΓΕΔΩΝ

Read More

Αποταμίευση γιατι δεν διδάσκεται?

JFC: Γιατί οι οικονομολόγοι γενικά δεν διδάσκουν τον ρόλο που παίζει η αποταμίευση  στην οικονομία;

Hoppe: Συμφωνώ με την παρατήρηση σας: Στον τομέα του επαγγέλματος των οικονομικών σήμερα, δίνεται ελάχιστη προσοχή στο ρόλο της αποταμίευσης και πολύ μεγάλη, συντριπτική θα έλεγα σημασία, δίδεται στον ρόλο της κατανάλωσης. Αυτή είναι μια πολύ περίεργη κατάσταση. Ενώ είναι αλήθεια ότι ο απώτερος στόχος της ανθρώπινης δραστηριότητας είναι η κατανάλωση, μπορεί να υπάρξει ελάχιστη ή καθόλου κατανάλωση χωρίς να έχει προηγηθεί παραγωγή και δεν μπορεί να υπάρξει παραγωγή χωρίς να έχει προηγηθεί αποταμίευση. Για να το εξηγήσουμε: Η φύση από μόνη της μας παρέχει πολύ λίγα καταναλωτικά αγαθά, όπως για παράδειγμα τα μήλα που αναπτύσσονται σε δέντρα ή τα μούρα στους θάμνους.

Για οτιδήποτε παραπάνω από αυτό το δεδομένο φυσικό επίπεδο πιθανής κατανάλωσης, πρέπει πρώτα να παράγουμε τα αγαθά που στη συνέχεια μπορούμε να καταναλώσουμε. Δηλαδή, πρέπει πρώτα να σχεδιάσουμε και να κατασκευάσουμε εργαλεία ή μηχανήματα – με οικονομικούς όρους: έμμεσα χρήσιμα παραγωγικά αγαθά – τα οποία μας βοηθούν να αυξήσουμε την προμήθεια καταναλωτικών αγαθών που παρέχει η φύση (όπως τα μήλα και τα μούρα) πάνω από το επίπεδο στο οποίο τα παρέχει η φύση ή που μας βοηθούν να δημιουργήσουμε τελείως νέα καταναλωτικά αγαθά, δηλαδή αγαθά που δεν απαντώνται καθόλου στη φύση (όπως σπίτια ή αυτοκίνητα).

Αλλά: ο σχεδιασμός και η κατασκευή αυτών των αγαθών παραγωγής (όπως μαχαίρια, καλάθια, δίχτυα, σφυριά, τούβλα, μεταλλικά ελάσματα κλπ.) απαιτεί πάντα κάποιο διάστημα. Για να γεφυρωθεί ο χρόνος ώστε να ολοκληρωθεί η κατασκευή αυτών των προϊόντων, δηλαδή για να πίνουμε και να τρώμε όσο απασχολούμαστε παράγοντας κεφάλαιο, είναι απαραίτητη η εξοικονόμηση τροφίμων και υγρών. Χωρίς προηγούμενη εξοικονόμηση πόρων και την «επένδυση» αυτών των εξοικονομήσεων στην παραγωγή και τη συσσώρευση αγαθών παραγωγής, τότε, δεν είναι δυνατή η αύξηση της μελλοντικής κατανάλωσης.

Γιατί, λοιπόν, οι οικονομολόγοι δίνουν τόσο λίγη προσοχή στην αποταμίευση παρά την τεράστια σημασία της, ενώ δίνουν τόσο μεγάλη σημασία στην κατανάλωση, αποτελεί ένα ζήτημα που αφορά την ψυχολογία ή την κοινωνιολογία του επαγγέλματος των οικονομικών. Φυσικά, η απάντηση πρέπει να είναι κάπως υποθετική.

Ο πιο εμφανής λόγος είναι η κυρίαρχη επιρροή που ασκήθηκε από τον John Maynard Keynes και τα αποκαλούμενα νέα «κεϋνσιανά οικονομικά» από τα τέλη της δεκαετίας του 1930, πρώτα στη Βρετανία και, κατόπιν, προωθημένα, συγκεκριμένα από τον Paul Samuelson, στις ΗΠΑ και στη συνέχεια σε όλο το φάσμα του δυτικού κόσμου λόγω της κατάταξης των ΗΠΑ ως της κυριότερης υπερδύναμης του κόσμου και της πολιτικής του στρατιωτικού, νομισματικού και πολιτιστικού ιμπεριαλισμού και ηγεμονίας που ασκούν. Χαρακτηριστικά, τα οικονομικά του Samuelson έχουν μεταφραστεί σε όλες τις βασικές γλώσσες και ήταν για πολλές δεκαετίες το εγχειρίδιο οικονομικών με τις περισσότερες πωλήσεις παγκοσμίως.

Ωστόσο, ο πιο θεμελιώδης λόγος είναι άλλος. Αφορά την άμεση επακόλουθη ερώτηση σχετικά με το γιατί τα κεϋνσιανά οικονομικά θα μπορούσαν να καταφέρουν τέτοιες εξαιρετικές επιτυχίες. Η απάντηση: Γιατί αυτό που διδάσκει ο Κεϋνσιανισμός είναι ακριβώς αυτό που θέλουν να ακούνε οι κυβερνήσεις των κρατών. Και λέγοντας και κηρύσσοντας αυτό που οι κυβερνήσεις θέλουν να ακούσουν για να «νομιμοποιήσουν επιστημονικά» τι θέλουν να κάνουν, καθ’ οιονδήποτε τρόπο φέρνει πλούσιες ανταμοιβές μέσα σε ένα σύστημα «δημόσιας εκπαίδευσης», δηλαδή μέσα σε ένα σχολικό και πανεπιστημιακό σύστημα σχεδόν ολοκληρωτικά ελεγχόμενο και φορολογικά χρηματοδοτούμενο από την κυβέρνηση.

Και τι, λοιπόν, είναι αυτό που οι «ανώτεροι ιερείς» του Κεϋνσιανισμού, που βρίσκονται σε όλες τις σπουδαιότερες και πιο καλοπληρωμένες ακαδημαϊκές θέσεις, διδάσκουν και κηρύττουν και ότι όλες οι κυβερνήσεις αγαπούν να ακούν; Ότι όλα τα οικονομικά προβλήματα (στασιμότητα, ύφεση, κρίση ή οτιδήποτε άλλο) είναι αποτέλεσμα της υποκατανάλωσης . Και ποτέ μα ποτέ δεν είναι ότι, όπως η κοινή λογική θα έλεγα ότι επιβάλει, το αποτέλεσμα ελλιπούς αποταμίευσης ή υπο-παραγωγής. Και πώς θα διορθωθεί το πρόβλημα της υπο-κατανάλωσης και να τονωθεί η κατανάλωση; Φορολογώντας τους πλούσιους (επειδή υποτίθεται ότι διοχετεύουν πολύ λίγο από το εισόδημά τους στην κατανάλωση και υπερβολικά στην αποταμίευση) και δίνοντάς τα στους φτωχούς (που δαπανούν σχεδόν όλο το εισόδημά τους στην κατανάλωση), εκτυπώνοντας και ξοδεύοντας περισσότερα κρατικά χαρτονομίσματα, με την επέκταση της κρατικής πίστωσης χαρτονομίσματος και με την αύξηση του δημόσιου χρέους.

Δικαίως, ο Ludwig von Mises χαρακτήρισε και γελοιοποίησε αυτό το οικονομικό «πρόγραμμα τόνωσης» ως την μάταιη απόπειρα να εκτελέσει το βιβλικό θαύμα να μετατρέψει τις πέτρες σε ψωμί

JFC: Ποιες είναι οι επιπτώσεις της αποταμίευσης στην πρόοδο και τον πολιτισμό;

Hoppe: Η απάντηση έχει ήδη υποδειχθεί. Παντού, οι περισσότεροι άνθρωποι προσπαθούν να πετύχουν μια μεγαλύτερη και καλύτερη προσφορά τροφίμων, ρούχων, σπιτιών, αυτοκινήτων, τηλεοράσεων, υπολογιστών κλπ. Και είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί αυτός ο στόχος χωρίς αποταμίευση. Και ενώ κάποιοι άνθρωποι μπορεί να εκφράζουν χλεύη προς αυτό ως «μόνο» υλική πρόοδο ή ακόμα και «υλισμό», πρέπει να τονιστεί ότι μόνο με βάση την βελτίωση των υλικών συνθηκών της ανθρώπινης ζωής, επίσης, μπορεί οποιοσδήποτε ανθρώπινος πολιτισμός να ευδοκιμήσει και να αναπτυχθεί. Δεν υπάρχουν συγγραφείς, συνθέτες, μουσικοί, ζωγράφοι, γλύπτες, ηθοποιοί κ.λπ., χωρίς χαρτί και μελάνι, εκτυπωτικά πιεστήρια, μουσικά όργανα, χρώματα, καμβάδες, γλυπτικά εργαλεία, θέατρα, μουσεία, γκαλερί κλπ. και χωρίς ελεύθερο χρόνο που κατέστη δυνατός και παρέχεται από την υλική ευημερία.

JFC: Τα τρέχοντα συστήματα αποταμίευσης για συνταξιοδότηση στη Δύση λειτουργούν; Εάν όχι, με τι πρέπει να αντικατασταθούν;

Hoppe: Από οικονομική και ηθική άποψη, η πρόνοια για τη γήρανση ενός ατόμου (συνταξιοδότηση) πρέπει να είναι εντελώς ιδιωτική υπόθεση. Κάθε άτομο πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για το δικό του γήρας. Είτε πρόκειται για παραδοσιακή «οικογενειακή ασφάλιση» μεταξύ των γενεών είτε για μεμονωμένες ατομικές αποταμιεύσεις, επενδύσεις σε επαγγελματικά διαχειριζόμενους λογαριασμούς ιδιωτικής συνταξιοδότησης ή για την αγορά διαφόρων μορφών ασφάλισης. Μια τέτοια ρύθμιση δεν εξαλείφει φυσικά όλα τα προβλήματα που σχετίζονται με το γήρας. Αλλά: Από τη μία πλευρά, ο παραδοσιακός θεσμός της «οικογενειακής ασφάλισης» προωθεί και ανταμείβει την «καλή» κοινωνική συμπεριφορά: αμοιβαία αγάπη, προσοχή, ευγένεια, ευγνωμοσύνη, ευπρέπεια και σεβασμό, ενισχύοντας έτσι τους οικογενειακούς δεσμούς και την οικογένεια. Και γενικότερα, αυτή η ρύθμιση ενισχύει την ατομική ευθύνη ανταμείβοντας την επιμέλεια και την προνοητικότητα και τιμωρώντας την αμέλεια και την αδιαφορία. Ως εκ τούτου, τείνει να μειώνει τα προβλήματα γήρατος στο χαμηλότερο ανθρώπινα δυνατό επίπεδο.

Σε έντονη αντίθεση: Στο Δυτικό κόσμο, η «παροχή φροντίδας» γήρατος μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο, και σήμερα είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου κρατικό θέμα – και συνεπώς ο οργανισμός της οικογένειας, η ανθρώπινη ευπρέπεια, οι οικογενειακοί δεσμοί και η ατομική ευθύνη έχουν συστηματικά αποδυναμωθεί. Το κράτος φροντίζει τους πάντες και επομένως δεν χρειάζεται να είσαι ευγενικός προς κανέναν ή να αναλαμβάνεις ατομική ευθύνη.

Πώς «νοιάζεται» το κράτος; Φορολογεί τις ιδιωτικές επιχειρήσεις και τα εισοδήματα και υποτίθεται ότι «επενδύει» αυτά τα κεφάλαια για το γήρας των πολιτών του. Σε μερικές περιπτώσεις (όπως η Νορβηγία, για παράδειγμα) τα κεφάλαια επενδύονται πράγματι, αλλά η επένδυση δεν γίνεται από ανταγωνιστικές ιδιωτικές εταιρείες επενδύσεων, αλλά από μονοπωλιακό κυβερνητικό επενδυτικό οργανισμό που επενδύει σε «πολιτικά ορθές» επιχειρήσεις και ως εκ τούτου, ως «ιδιοκτήτης ρίσκου» έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τέτοιες επιχειρήσεις (ενώ παράλληλα κάνει διακρίσεις εις βάρος άλλων,«πολιτικά λανθασμένων» επιχειρήσεων). Επιπλέον, ακόμη και σε αυτό το «λιγότερο κακό» επενδυτικό σενάριο, η συσχέτιση μεταξύ των ατομικών καταβολών φόρου λόγω εξόδου από την υπηρεσία και των μεταγενέστερων ατομικών συνταξιοδοτικών εισπράξεων ή συντάξεων γήρατος συρρικνώνεται και παραμορφώνεται συστηματικά. Δηλαδή, ακόμη και τα άτομα που δεν εισέπραξαν καθόλου ή πολύ λίγα εισοδήματα κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής τους ζωής και συνεπώς δεν πλήρωσαν κανένα φόρο συνταξιοδότησης, όπως όλοι οι «δικαιούχοι κοινωνικής πρόνοιας» καθώς και όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι (που δεν πληρώνουν φόρους, αλλά των οποίων τα εισοδήματα πληρώνονται αντιθέτως από τους φόρους), εντούτοις λαμβάνουν συντάξεις γήρατος (και στην τελευταία περίπτωση συχνά πολύ γενναιόδωρες). Ενώ: Όλα τα άτομα που συνέβαλαν (υποχρεωτικά) στο συνταξιοδοτικό ταμείο και, παρόλο που ήταν υψηλότερη  η ατομική τους συνεισφορά, λαμβάνουν λιγότερα και συχνά πολύ λιγότερα συνταξιοδοτικά οφέλη από αυτά που αντιστοιχούν στις εισφορές τους.

Συντριπτικά, στις περισσότερες των περιπτώσεων, η κατάσταση είναι ωστόσο κατά πολύ χειρότερη. Τα περισσότερα δυτικά «κράτη πρόνοιας» δεν εξοικονομούν ούτε επενδύουν καθόλου τις εισφορές συνταξιοδότησης που προέρχονται από επιχειρήσεις και ιδιώτες. Αλλά: Υπό τον κατ’ ευφημισμό τίτλο ενός «συμβολαίου των γενεών», ξοδεύουν αμέσως αυτά τα χρήματα ως συνταξιοδοτικά οφέλη ή συντάξεις στην παρούσα «παλαιότερη γενιά» και υπόσχονται, στο στυλ μιας αλυσιδωτής επιστολής, να πληρώσουν τη συνταξιοδότηση των σημερινών εργαζομένων, από τις εισφορές που θα επιβληθούν στην επόμενη, μη-ακόμη-εργαζόμενη «μελλοντική γενιά», και ούτω καθεξής.

Αλλά τι γίνεται αν η μελλοντική γενιά δεν πληρώσει ή δεν μπορεί να πληρώσει, επειδή ο πληθυσμός γερνάει; Τι γίνεται, αν το προσδόκιμο ζωής ανεβαίνει και οι γεννήσεις πέφτουν κάτω από τα επίπεδα αντικατάστασης, όπως συμβαίνει ήδη σε όλες σχεδόν τις δυτικές χώρες σήμερα; Τι γίνεται, εάν όλο και λιγότεροι εργαζόμενοι πρέπει να υποστηρίξουν έναν σταθερά αυξανόμενο αριθμό παλαιών και όλο και πιο ηλικιωμένων συνταξιούχων; Στη συνέχεια, το σύστημα αναπόφευκτα θα καταρρεύσει, με αποτέλεσμα τη μαζική εξαθλίωση όχι μόνο για τους υφιστάμενους συνταξιούχους-ηλικιωμένους, αλλά και για τους υφιστάμενους νέους εργαζόμενους!

JFC: Θέλετε να προσθέσετε οτιδήποτε για το θέμα της αποταμίευσης;

Hoppe: Ναι, πρώτα αυτό: Όσο σημαντική και να είναι η εξοικονόμηση για την οικονομική ευημερία και την αύξηση του βιοτικού επιπέδου, δεν αρκεί από μόνη της. Μπορούμε να εξοικονομήσουμε όσο θέλουμε και να συσσωρεύουμε όλο και μεγαλύτερες ποσότητες αποταμιευμένων, δηλαδή μη καταναλωθέντων, καταναλωτικών αγαθών, αλλά αν δεν ξέρουμε πώς να επενδύσουμε αυτές τις αποταμιεύσεις, δηλαδή πώς να τις μετατρέψουμε σε παραγωγικότητα που θα ενισχύσει είτε παραγωγικά αγαθά είτε νέα και καλύτερα καταναλωτικά αγαθά, δεν θα προκύψει μεγάλη βελτίωση. Χρειαζόμαστε επίσης την ιδέα βάσει της οποίας προκύπτει το δίχτυ, η βάρκα, το σφυρί, το σπίτι, το αυτοκίνητο, ο υπολογιστής κλπ., καθώς και τη γνώση για το πώς να πραγματοποιήσουμε και να κατασκευάσουμε αυτά τα αγαθά. Και αυτό απαιτεί ανθρώπινη φαντασία, νοημοσύνη, εφευρετικότητα και δεξιότητα. Ως εκ τούτου, κάθε κοινωνία που επιθυμεί να βελτιώσει τις υλικές της συνθήκες διαβίωσης, πρέπει να αναγνωρίσει τη σημασία αυτών των ανθρώπινων ιδιοτήτων και ταλέντων και να τιμήσει εκείνα τα άτομα που επιδεικνύουν αυτές τις ικανότητες. Όχι, βεβαίως, παρέχοντας στους εφευρέτες και στους καινοτόμους κάποιο νομικό μονοπώλιο, καθώς κάτι τέτοιο συρρικνώνει και στρεβλώνει την εξάπλωση της ανθρώπινης γνώσης, αλλά μέσω δημόσιας αναγνώρισης και επευφημίας.

Και αυτό: Αναγνώριση και έπαινο αξίζουν επίσης οι επιχειρηματίες και τα επιχειρηματικά ταλέντα. Διότι, δεν αρκεί να έχουμε μόνο αποταμιευτές και έξυπνους σχεδιαστές και μηχανικούς κατασκευαστές νέων και καλύτερων παραγωγικών ή καταναλωτικών αγαθών. Προκειμένου να ικανοποιηθεί καλύτερα η ζήτηση των καταναλωτών και να αυξηθεί το βιοτικό επίπεδο, είναι επίσης απαραίτητο όλα τα παραγόμενα προϊόντα να παράγονται με τον λιγότερο δαπανηρό ή οικονομικότερο τρόπο, έτσι ώστε η παραγωγή κανενός αγαθού να μην υφίσταται εις βάρος της καθόλου ή λιγότερης παραγωγής οποιουδήποτε άλλου, περισσότερο εκτιμημένου αγαθού. Εδώ έρχεται στο προσκήνιο ο επιχειρηματίας και το επιχειρηματικό ταλέντο. Ο επιχειρηματίας εξοικονομεί ή δανείζεται χρήματα από αποταμιευτές (έναντι υπόσχεσης εξόφλησης συν τόκων), μισθώνει και πληρώνει εφευρέτες, τεχνικούς και άλλους απασχολούμενους και αγοράζει ή μισθώνει γη, τις πρώτες ύλες και τα προϊόντα παραγωγής, ώστε να προχωρήσει στη παραγωγή του τελικού προϊόντος που έχει επιλέξει να παράγει. Το κάνει αυτό, με την ελπίδα σωστής πρόβλεψης ενός νομισματικού κέρδους, ενός πλεονάσματος χρημάτων που εισπράχθηκαν από την πώληση του τελικού προϊόντος του και υπερβαίνουν σε ποσότητα τα χρήματα που δαπανήθηκαν για την παραγωγή του. Το κέρδος του, δείχνει ότι έχει μεταμορφώσει με επιτυχία μια κοινωνικά λιγότερο εκτιμημένη εισροή σε μια κοινωνικά υψηλότερης αξίας παραγωγή και ως εκ τούτου, δεν έχει αυξήσει μόνο την δική του ευημερία, αλλά και την κοινωνική ή την ευημερία των καταναλωτών.

Ωστόσο, η επιχειρηματική δραστηριότητα ενός επιχειρηματία που αναζητεί κέρδος, ενέχει ρίσκο. Ο επιχειρηματίας δεν ελέγχει τους πιθανούς αγοραστές των προϊόντων του. Μπορεί αυτοί να μην είναι πρόθυμοι να πληρώσουν την ζητηθείσα χρηματική τιμή ή μπορούν να αγοράσουν μόνο μια μικρότερη ποσότητα σε αυτή την τιμή από την ποσότητα που παράγεται και πρόκειται να πωληθεί. Ως εκ τούτου, υπάρχει επίσης η συνεχής απειλή μιας νομισματικής απώλειας, ένα πλεόνασμα χρημάτων που δαπανάται έναντι των χρημάτων που εισπράχθηκαν, κάτι που δεν θα ήταν μόνο προσωπική απώλεια του επιχειρηματία, αλλά θα ήταν ταυτόχρονα απώλεια της κοινωνικής ευημερίας λόγω οικονομικής σπατάλης.

Αλλά ούτε η επιχειρηματική επιτυχία ή η αποτυχία είναι απλά θέμα καλής ή κακής τύχης, όπως σε μια λαχειοφόρο αγορά. Η επιτυχία εξαρτάται από τη σωστή εκτίμηση και κατανόηση της μελλοντικής καταναλωτικής ζήτησης. Το ανθρώπινο ταλέντο του να εντοπίζονται σωστά οι πιθανοί αγοραστές και η μελλοντική τους προθυμία να πληρώσουν για το συγκεκριμένο προϊόν, δεν διατίθεται ομοιόμορφα σε όλους τους ανθρώπους. Οι περισσότεροι άνθρωποι δείχνουν ελάχιστο ή καθόλου ταλέντο σε αυτό το θέμα και κατά συνέπεια ούτε καν δοκιμάζουν προς αυτό το επιχειρηματικό πνεύμα, αλλά ακόμη και μεταξύ αυτών που δοκιμάζουν, οι περισσότεροι αποτυγχάνουν και εξαφανίζονται γρήγορα από τις τάξεις των επιχειρηματιών. Μόνο πολύ λίγοι άνθρωποι έχουν επαρκές επιχειρηματικό ταλέντο για να είναι επαναλαμβανόμενα, ξανά και ξανά, επιτυχημένοι και να παραμένουν στην θέση που κατέχουν επιχειρηματικά για πολύ καιρό. Οι επιχειρηματίες, πάνω απ’ όλους, θα πρέπει να αναγνωρίζονται δημόσια και να επαινούνται (και ποτέ να μην φθονούνται), αν πραγματικά σκοπεύουμε να βελτιώσουμε την υλική ευημερία της ανθρωπότητας.

***

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου Ludwig von Mises με αρχικό τίτλο: Our Obsession with Consumption — while Ignoring Saving and Investment — Is a Big Problem

Read More