Ένα από τα σοβαρότερα θέματα που γίνεται αντιληπτό στις μέρες μας, και βέβαια έρχεται από πολύ πίσω σχετικά, απο το 1983 και μετά. Είναι λοιπόν οι διαπροσωπικες σχέσεις, οι σχέσεις αυτές μεταξύ αγοριών και κοριτσιών, ή ανδρών και γυναικών, οι οποίες σκοπό έχουν τη συντροφικότητα, την δημιουργία οικογένειας, και τέλος απογόνους. Διαιώνιση του ανθρωπίνου είδους δηλαδή. Διαιώνιση τής κουλτούρας, τών ηθών, τής καταγωγής ακόμα και των εξαιρετικών συνταγών τής προγιαγιάς μας.
Τι χρειάζεται όμως για να συμβή κάτι τόσο υγιές και αναγκαίο? Φυσικά χρειάζονται πάρα πολλά πράγματα, άλλοτε μικρά και άλλοτε πολύ μεγάλα.
Εμείς όμως ας εστιάσουμε στα δύο πρώτα και φυσικά απολύτως αναγκαία.Την γυναίκα και φυσικά στον άνδρα.
Υπάρχει λοιπόν μια διαβάθμιση αρκετά σοβαρή, και στα δύο φύλα.
Λέμε λοιπόν οτι έχουμε ένα κορίτσι, μετα αργότερα και αυτό μεγαλώνοντας, κοντά εκεί στα 20 πρώτα έτη τής ημερολογιακής του ηλικίας λέμε ότι έχουμε μιά γυναίκα και αμέσως μετά την ολοκλήρωση τών γνώσεων, την αποκάλυψη όλων των αποριών για διάφορα πράγματα γενικού περιεχομένου, βρισκόμαστε πλέον μπροστά σε μιά συνειδητοποιημένη μεστωμένη και ώριμη μάννα. Είναι όμως έτσι τα πράγματα?
Δυστηχώς δεν είναι φίλοι μου, και δεν είναι από κακή προδιάθεση και μαλιστα ιδιαίτερο δόλο αυτών που ρύθμισαν τα πράγματα όπως ακριβώς σήμερα.
Να λοιπόν τι γίνεται σήμερα. Σήμερα κατα ένα περίεργο τρόπο βλέπουμε το 14χρονο κορίτσι σαν γυναίκα, και μην μου πείτε όχι, γιατι αλλιώς εξηγήστε μου για ποιό λόγο το προτείνουμε να ντύνεται όσο γίνεται πιό αποκαλυπτικά, να περπατάει πιό γυναικεία, να βάφη ή να περιποιείται τα μαλλιά του άνευ αιτίας, να ελέγχη το βάρος και την διατροφή του, να ποζάρει, να βάφεται σαν τσερόκι, (φυλή πολεμοχαρών ινδιάνων) να αγοράζη εξεζητημένα εσώρουχα, μάλλον όχι το ίδιο το παιδί αλλά αυτοί που το προετοιμάζουν, για τί πράγμα θα δούμε πιό κάτω. Μπαίνοντας λοιπόν σε όλο αυτό το παιγνίδι, γιατι παιγνίδι το θεωρή το έρμο το παιδάκι, παραμελή οποιαδήποτε μορφή μόρφωσης ή γνώσης. Ανακόπτη ακούσια την εξελικτική του διαδικασία, γιατι ψάχνει να βρεί τον αποδέκτη για όλα αυτά που έχει πετύχη.χωρίς βέβαια να μπορεί να τα αξιολογήση, με τη βοήθεια συνήθως τής μητέρας και σίγουρα του πατέρα, αλλα και του κοινωνικού περιγύρου που το επιβραβεύη.
Τι συμβαίνη όμως μέσα σε αυτό το μυαλουδάκι που με τόση επιμέλεια έχουμε ντύση και γαλουχίση 10 χρόνια νωρίτερα το λιγότερο σαν πολυμαθή μεστή, γυναίκα; Τι αισθάνεται απο τον περίγυρό του αυτό το πλάσμα με την τοσο ελλιπή γνώση και συνείδηση?
Μετά την αφόρητη πίεση από το οικογενειακό περιβάλλον να γίνη η καλύτερη πλύστρα πιάτων, και γενικότερα η καλύτερη νοικοκυρά του πλανήτη, και αφού απαρνηθή κατόπιν τίς κούκλες τής και ταυτόχρονα όλο αυτό το εξαιρετικό συννεφάκι που έχει καθε παιδικό μυαλό ριζωμένο στα κύτταρά του,ψτού προσφέρεται σαν αντάλλαγμα η γυναικεία υπόσταση αλλα και η εμφάνιση μεψότι αυτό συνεπάγεται.
Εκείνη την εποχή λοιπόν ξεκινά να αλλάζη μέσα στην ψυχή του παιδιού η υπόσταση του σχολείου. Πλέον δεν είναι ο τόπος στον οποίο βρισκόταν για να μάθει μαθηματικά και άλλα χρήσιμα βοηθήματα ζωής, αλλά είναι ο χώρος πού επιζητή την ιδιαίτερη προσοχή απο τούς πάντες, και σίγουρα βλέπει και τις αλλαγές στην συμπεριφορά τής ομήγυρης, κάνοντας τις αλλαγές στην εμφάνιση της. Ξεκινάει λοιπόν να φοράει ακόμα πιό κοντή φούστα και λίγο ψηλότερο τακούνι μην τσακιστή και πουθενά, έτσι άλλωστε τραβάει επάνω της περισσότερα βλέμματα, όπως παρατηρή και η ίδια.Την κοίταξαν και τής μίλησαν δύο τρία αγοράκια συμμαθητές και μάλιστα στον ένα είχε και κάποια συμπάθεια παραπάνω. Εχει αποκτήση φίλους λοιπόν. Θα έχει παρεϊτσα στα διαλείμματα αλλα και το σπίτι γιατι θα μιλάει μαζί τους στο chat. Θα περιοριστή λίγο η μοναξιά του πλυσίματος των πιάτων, τού σφουγγαρίσματος και όλων των συναφών εργασιών που την υποχρεώνη η οικογένεια του πατέρα της να κάνει γιατί όπως καταλαβαίνετε η ίδια δεν έχει, απλά είναι ένα μέλος τής οικογένειας του μπαμπά και τής μαμάς. Οι οποίοι κατα ένα περίεργο τρόπο πιστευουν οτι κάνοντας ένα παιδί και μάλιστα κορίτσι θα έλυναν το πρόβλημά τους σχετικά με την υπηρέτρια που χρειάζονταν. Χωρίς μάλιστα να προσφέρουν την αγάπη και την λατρεία που χρειάζεται ένα παιδί για να συνειδητοποιήσει τα πάντα γύρω του. Το προσπαθεί περιμένοντας τη μητέρα με ανυπομονησία να τής δείξη οτιδήποτε απο τα επιτεύγματά του, δυστηχώς η μητέρα είναι πάντα κουρασμένη και δεν υπάρχει χρόνος για ηλιθιότητες τής μικρής. Το ίδιο συμβαίνη και με τον πατέρα μόνο που εδώ συνοδεύεται η άρνηση και με κατσάδιασμα.
Εφόσον λοιπόν υποστή την αφόρητη κριτική για το χάλια φαγητό που έφτιαξε και τον τρόπο που το σερβίρησε και την ατσαλιά που έκανε για να φτιάξη ένα πιάτο παλιόφαγο επιτέλους μαζευτηκε η οικογένεια του μπαμπά και τής μαμάς στα ιδιαίτερά τους.
Τελειώνοντας και με την λάτζα λοιπόν βρίσκει επιτέλους το χρόνο να παίξη με τούς φίλους και συμαθητές της στο chat, να πεί δυό κουβέντες για τα μαθήματα που όλως τυχαίως ξέχασε να επιμεληθή..
Η κουβέντα με τους συμαθητές, δυστηχώς δεν κράτησε πολύ, ήταν βλέπεις απογευματάκι, όλοι ήσαν στην πλατεία παρά τη βροχερή μέρα. Κανόνισε λοιπόν να πάει και αυτή μαζί τους. Όσο για τα μαθήματα θα γίνουν κάποια στιγμή, οι δουλειές είναι τακτοποιημένες οπότε δεν θα έχει κατσάδα όταν ξυπνήσουν οι οικογενιαρχες, έτσι λοιπόν είναι ελεύθερη για μια δίωρη βολτίτσα με τούς συμμαθητές, στην πλατεία.
Επιτέλους έφτασε και στην πλατεία, αφού δεινοπάθησε με τα τακούνια και αυτή τη μικρή φουστίτσα που της περιόριζε τον διασκελισμό. Βρήκε τούς φίλους της και σίγουρα τον ιδιαίτερα συμπαθή συμμαθητή,που πάντα τής μιλάει χαριεντιζόμενος. Όλοι έτρεχαν παντού, βέβαια δεν είχαν παπούτσια με τακούνια ούτε τόσο κοντή και στενή φούστα, δεν πειράζη όμως αυτή θα είναι στο παγκάκι με τον γλαφυρό συμμαθητή που δείχνη να την συμπαθή ιδιαίτερα. Θα ήθελε επίσης μια πορτοκαλάδα όπως πρότεινε ο φίλος αλλά τελικά κατέληξε σε καφέ κάτω από την προτροπή του φίλου. Δέν έχει ξαναπιεί καφέ, περίεργη αίσθηση, εντελώς ξένη και πικρή, αλλα δε πειράζη, έχει παρεϊτσα οπότε όλα καλά.
Κάπως έτσι λοιπόν διαρρέουν οι μέρες, κάπως έτσι αλλάζη το μονοπάτι του νέου η τής νέας, με λίγο ψηλό τακούνι, ένα φραπεδάκι, λίγη πλατεία,ωπεριορισμό τών ρούχων,ωκαι σίγουρα πολλούς φίλους, πάρα πολλούς φίλους. Κάπως έτσι η φίλη μας θα βρεθεί με ένα δυό παιδάκια εκτός γάμου χωρίς να ξέρει τι να τα κάνει. Φυσικά μετανιωμένη που δεν τα έριξε και αυτά μαζί με τα προηγούμενα. Πλέον δεν έχει κανένα φίλο, ο μόνος φίλος είναι τα τσιγάρα και όταν έχει λεφτά καμιά μοντέρνα σκόνη. Φυσικά δεν μιλάμε για βοήθεια από την οικογένεια που τόσο εξυπηρέτησε, είναι βλέπετε βαρέων ηθών και αυτά που συνέβησαν στο παιδί τους δεν τα ανέχονται ούτε αυτοί ούτε ο περίγυρός τους. Ούτε βέβαια για τον πατέρα τών παιδιών, αυτός νόμισε ότι ολοκλήρωσε το έργο του απέναντι στην ανθρωπότητα κάνοντας ακούσια δυο παιδιά που μάλλον ποτέ δεν ήθελε και σίγουρα δεν θα δεί.
Κάπως έτσι λοιπόν περνάει η καθημερινότητα σε μεγάλο ποσοστό ανηλίκων. Εμείς βέβαια από αυτούς τούς ανήλικους έχουμε απαιτήσεις που μάλλον δεν θα έπρεπε γιατι ο καθένας μας με το τρόπο του ευθυνόμαστε για την πορεία του που μάλλον δεν διαγράφεται με φωτεινά χρώματα.
Όσοι λοιπόν πιστεύουν ότι θέλουν και μπορούν να γίνουν γονείς ας γίνουν, είναι θεάρεστο, κάποιοι ας ανασκουμπωθούν μέχρι να καταλάβουν. Επίσης πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν έχουν όλοι προδιαγραφές για να γίνουν γονείς, και αυτό δεν είναι κακό. Είναι χείριστο όμως να είσαι ο λάθος άνθρωπος στο λάθος σημείο τής ζωής.
Σίγουρα το παρόν δεν είναι αντιπροσωπευτικό κομμάτι και ίσως να μην χρειάζεται να το λάβετε υπόψιν σας, αν χρειάζεται όμως συμπεριλάβετέ το στο βιωματικό σας φάκελο.
Ελπίζω να παραμείνετε υγιείς, και αγαπάτε αλλήλους
ΑΡΜΑΓΕΔΩΝ
