‘Ηρθε επιτελους το καλοκαίρι που τόσο περιμέναμε όλοι, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, από τον πρωθυπουργό μέχρι τους άστεγους. Μέσα στον καύσωνα βέβαια, ο οποίος δεν έχει να κάνει με την κλιματική αλλαγή πάρα μόνο με το καλοκαίρι, δεν είναι ναι δυνατόν να παρακολουθήσετε σχεδόν τίποτα, αν και θα έπρεπε.
Καιροσκοποί διαφόρων μορφών καραδοκούν για διάφορους λόγους να σας εκμεταλλευτούν οικονομικά όσο αντέξετε, και σίγουρα να προβούν σε πολύ δυσάρεστες πρωτοβουλίες για εμάς, το συντομότερο.
Το πρώτο ίσως που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει είναι η υπέρμετρη και άνευ λόγου ακρίβεια που πλήττει την αγορά σε όλους τους τομείς, αυτό βέβαια δεν έχει να κάνει με τον ρωσικό πόλεμο όπως προσπαθούν να σας πείσουν, αλλά με την υπερκατανάλωση που κάνετε, και πως την κάνετε.
Αναφέρομαι στο πως την κάνετε για να εξηγήσω όσο γίνεται, δύο ψυχολογικά πραγματάκια που συμβαίνουν, αλλά έχουν συμβεί και στο κοντινό παρελθόν με τις ίδιες καταστροφικές συνέπειες.
Ας ελέγξουμε τον τρόπο με το οποίο παλαιότερα ξεκινούσατε να πάτε για ψώνια στο Σούπερ Μάρκετ της γειτονιάς σας. Καταρχάς πιστεύω ότι φτιάχνατε μια λίστα με τα αναγκαία, υπολογίζατε περίπου το κόστος, πέρνατε τα ανάλογα χρήματα μαζί σας και πηγαίνατε για ψώνια, με απόλυτη συνείδηση για το τι θα πάρετε και πόσα θα χαλάσετε, και μάλιστα στην περίπτωση που βλέπατε κάτι εκτός λίστας ελέγχατε αν έχετε χρήματα μαζί σας για να το πάρετε, έτσι τουλάχιστον νομίζω και έτσι έκανα και κάνω και εγώ.
Δυστυχώς όμως πλέον δεν γίνεται ακριβώς έτσι, το χρήμα σας έχει συμπυκνωθεί σε κάποια καρτούλα που περιέργως την θεωρείτε ανεξάντλητη. Πλέον δεν υπάρχει η λίστα, με αποτέλεσμα να αγοράζετε πράγματα χωρίς ανάγκη, πέφτοντας ένδοξα θύματα της κάθε καλοπροβαλόμενης εταιρείας, και της γλαφυρότητας στην κατασκευή των καταστημάτων.
Επίσεις δεν αγοράζετε από το ίδιο κατάστημα συνεχώς, αυτό σας κάνει να μην έχετε την δυνατότητα να ελέγξετε αν υπάρχει καιροσκοπος η όχι. Σε προσωπικό πείραμα που έκανα ανακάλυψα έναν καιροσκόπο, συγκεκριμένα αγόραζα από ένα συνοικιακο κατάστημα δύο τουλούμπες, την πρώτη φορά είχαν 1,20, την τρίτη φορά 1,40 την τέταρτη φορά 1,80. Φυσικα όλες αγορασμένες κοντά ένα μήνα πριν με τελική τιμή, το 1,20 βλέποντας όμως ο επιχειρηματίας το ότι το προϊόν κινείται με έγδυσε κανονικά.
Ο λόγος λοιπόν που πήρα χαμπάρι τον κλέφτη είναι ότι ψωνίζω από το ίδιο κατάστημα, και πλέον τον έχω το νου μου. Σε άλλη περίπτωση θα ψωνίζα όσο μου το χρέωνε ο καθένας,
Αυτό είναι ένα πολύ μικρό και ίσως αστείο παράδειγμα αλλά γίνεταΙ με όλα τα είδη, μόνο που δεν μπορείς να το τσεκάρεις γιατι σε κοροϊδεύουν με διάφορες προσφορές έτσι ώστε να αλλάξεις το σημείο που θα ψωνίζεις και να μην έχεις έτσι το αρχείο του επιχειρηματία.
Το κόλπο το οποίο εφαρμόζουν είναι το εξής: συμφωνούν οι παραγωγοί πόσο θέλουν να πουλάνε τη φέτα. Μόλις το κάνουν, πάνε στην τηλεόραση, ή όποια καθημερινά σας βομβαρδίζει με τη νέα τιμή. Εσείς πάτε στο μαγαζί αλλά η φέτα, παρότι αναμένεται να αυξηθεί αφού το λέει η τηλεόραση, δεν έχει αυξηθεί ακόμα. Θεωρείς λοιπόν ευκαιρία και αγοράζεις όση μπορείς να κουβαλήσεις, και φυσικά όχι όση χρειάζεσαι, έτσι λοιπόν τετραπλασιάζεις την κατανάλωση με τα γνωστά αποτελέσματα που διανύουμε επί της παρούσης. Εάν λοιπόν αγοράζεις με γραμμάρια και όχι με κιλά, όλα τα προϊόντα θα αποκτούσαν την πραγματική τους κατανάλωση και φυσικά οι τιμές θα έπεφταν.
Αυτό που σε οδήγησε να πάρεις φέτα παραπάνω θεωρώντας την ευκαιρία είναι η καρτούλα που έχεις όλα τα χρήματα σου αν δεν την είχες επάνω σου πιθανόν να μην σε έφταναν τα χρήματα γιαυτη την αγορά.
Πιστεύω οι πιο ώριμοι θα θυμούνται την αλλαγή του νομίσματος εκεί στο 2001 από δραχμή σε ευρώ. Χρειάστηκαν περίπου 10 χρόνια για να καταλάβει ο Έλληνας ότι η μπύρα έκανε 50 λεπτά του ευρώ, αυτός επέμενε να αφήνει ένα πενηντάλεπτο ακόμα για μπουρμποαρι. Έτσι συνέβη σε όλα τα είδη, το ψωμί έκανε 20 λεπτά και εμείς οικειοθελώς αφήναμε ένα ευρώ, φυσικό επόμενο ήταν λοιπόν φτάσουμε εδώ.
Καθε φορά που αγοράζετε σε προσφορά ενισχύετε την αρχική καιροσκοπική τιμή του προϊόντος, αγοράζετε δηλαδή τον πληθωρισμό που υπάρχει στις αποθήκες, βοηθάτε να μην πέσει η τιμή του προϊόντος.
Για να συνοψίσουμε εδώ τα νοήματα. Δεν κουβαλάμε κάρτα μαζί μας, δηλαδή όλα μας τα χρήματα, πάρα μόνο όσα θα χρειαστούμε για τα ψώνια μας, σε μετρητά. Δεν γοητευόμαστε από το περιβάλλον του καταστήματος ή τις γλαφυρές συσκευασίες των προϊόντων, είναι όλα πολύ ειδικά μελετημένα απλά για να γοητεύουν ανεξάρτητα από την ανάγκη που τα έχετε.
Πρωτού πάμε για ψώνια κάνουμε έναν έλεγχο για τα απολύτως αναγκαία, και φτιάχνουμε την λίστα μας.
Ποτέ δεν κάνουμε προμήθειες για πάνω από μια εβδομάδα, φροντίζουμε να πηγαίνουμε σχεδόν καθημερινά στο κατάστημα που ψωνίζουμε έτσι ώστε να είμαστε ενήμεροι για την εμπορική του συμπεριφορά. Επίσης καλό θα ήταν το 30% του εισοδήματος μας να αποταμιευεται και να μην σπαταλιέται σε ακαιρα πράγματα. Επίσης ο καιρός του shopping therapy έχεις περάσει ανεπιστρεπτί, τον ρόλο τους πήραν οι ψυχολόγοι.
Σίγουρα θα είναι και για εσάς πολλή περίεργη αίσθηση το ότι ο εργοδότης σας πληρώνει στον τραπεζικό σας λογαριασμό, και υπάρχει λόγος γι αυτό. Φανταστείτε να κοπιάζετε όλη μέρα για κάποια χρήματα αλλά στο τέλος να τα εισπράξει και να τα μετρήσει κάποιος άλλος για εσάς με την νοητή συγκατάθεση σας, αλλά εκεί υπάρχει ο δόλος.
Δεν σέβεστε πλέον το χρήμα, σας μένει ένα κενό μέσα σας ,σαν να εργαστήκατε σκληρά χωρίς λόγο, έτσι λοιπόν σκορπάτε αυτά τα ψίχουλα του μισθού χωρίς συναίσθηση και αγάπη γιαυτά που τόσο πολύ μοχθήσατε, και ούτε κάν τα έχετε αγγιξει επειδή βρίσκονται στον τραπεζικό σας λογαριασμό.
Τελευταία είμαστε υποχρεωμένοι να συνειδητοποιήσουμε οτι είμαστε φτωχοί όσο ποτέ άλλοτε, και να προσμετρήσουμει την κατανάλωσή μας με βάση την εργατοώρα, η οποία σήμερα, άκουσον άκουσον σας προσφέρει 5€ την ώρα, δηλαδη, σε περίπτωση που θές ένα αναψυκτικό πρέπει να δουλεύεις τρία τέταρτα τής ώρας.Τα υπόλοιπα πιστεύω μπορείτε να τα συμπληρώσετε μόνοι σας.
Το θέμα μας όμως δεν είναι η ακρίβεια, αλλά ο τρόπος με το οποίο πιέζετε την αγορά μέσω τής υπερκατανάλωσης. Ενεργοποιειτε τον αρχαίο νόμο αντεστραμμένο, δηλαδή <ζήτηση και προσφορά>.
Οπότε για να καταλήξω και να μην σας κουράζω άλλο, αν δεν αλλάξουμε συμπεριφορά σε σχέση με την κατανάλωσή μας, αν δεν συνειδητοποιήσουμε οτι είμαστε τόσο φτωχοι ώστε να φυτοζωούμε, αν δεν προγραμματίσουμε την οικονομική μας πορεία και πώς θα την αλλάξουμε πρός όφελός μας, δεν πρόκειται κανείς να μας συμπονέση στο εγγύς μέλλον.
Σίγουρα η κάθε κυβέρνηση δεν πρόκειται και δεν θέλει να σας προστατέψη,μόνο να σας κλέψει και να σας εξαντλήση μέσο τής φορολογίας που αποδέχεστε.Φτάνει να σας πώ οτι μια πίττα σήμερα κοστίζη 3,00€ έχει 13% Φ.Π.Α. 24%Δημοτικό φόρο,25% το λιγότερο φόρο εισοδήματος,25% προκαταβολή φόρου για το επόμενο έτος.Ετσι ο επιχειρηματίας με το 15% που του μένει πρέπει να πληρώση πρώτες ύλες προσωπικό ρεύμα ενοίκιο και φυσικά να πάρει και αυτός μεροκάματο.Πιστευεται θα τα καταφέρει?θα παραμείνη στην αγορά.Με αυτή την πληροφορία,ποιοι νομίζετε οτι είναι οι σκοποί τής κυβέρνησης για τον τόπο?
«Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πεπεισμένοι ότι εφόσον δεν αναγκάζονται φανερά να κάνουν κάτι από μια εξωτερική δύναμη, οι αποφάσεις τους είναι δικές τους, και ότι αν θέλουν κάτι, είναι αυτοί που το θέλουν. Αλλά αυτή είναι μια από τις μεγάλες ψευδαισθήσεις που έχουμε για τον εαυτό μας. Ένας μεγάλος αριθμός από τις αποφάσεις μας δεν είναι πραγματικά δικές μας, αλλά μας προτείνονται από έξω. καταφέραμε να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι είμαστε εμείς που πήραμε την απόφαση, ενώ στην πραγματικότητα συμμορφωθήκαμε με τις προσδοκίες των άλλων, οδηγούμενοι από τον φόβο της απομόνωσης και από πιο άμεσες απειλές για τη ζωή, την ελευθερία και την άνεσή μας».
― Erich Fromm, Escape from Freedom
Να έχετε ένα δροσερό και καλό Καλοκαίρι,μα πάνω απο όλα αγαπάτε αλλήλους
Αρμαγεδων
